La Bibia piemontèisa/Testament Vej/Neemia/Neemia 4

←Neemìa 2

La Bibia piemontèisa Neemìa

Neemìa 5→

Neemìa

Pàgina arvëdùa da Majo Galin-a

4

Le mnasse dl’oposission finìje an nen

¹(3:33) Cora che Sanbalat a l'é vnùit a savèj ch’i stasìo a buté torna an pé le muraje dla sità, a l'é anrabiasse motobin e a l'é ancaminasse a rije dapress a nojàutri. ²An presensa dij sò amis e dl’ufissiaj dl’armèja 'd Samaria, a disìa: “Còsa chërdlo ‘d fé sti fòj? A penserìo fòrsi ‘d rivè a la fin, ëd fé tut ant un di e 'd finì an blëssa con la selebrassion d'un sacrifissi? Miraco a chërdo 'd deje torna vita a baron ëd drocheri, che 'l feu a l'ha ardovù an póer!”. ³¹Ëdcò Tobia l'Amonita, che a stasìa da la soa part, an pijava an bala: “Ma che bela muraja ch'i feve! A basterìa mach che a-i sautèissa ansima na volp e tut a drocherìa!”.

⁴Anlora i l'hai pregà parèj: “Nosgnor, varda com an rijo dapress. Fà che dcò lor a preuvo lòn che an fan patì; ch'a preuvo ël dëspresi e l'insult an tèra d'esili. ⁵Lor a 'ngiùrio^[1] coj che a son angagià a arcostrue: ten da cont sò pëcà, dësmentia pa soa colpa ‘d lor”.

⁶A la fin a l’é completasse ‘l travaj dle muraje tut d’antorn ëd la sità, bele se pr’ ël moment fin-a mach a metà autëssa: ël pòpol as dasìa da fé con gòj e bon-a len-a.  

⁷(4:1) Cora che Sanbalat, Tobia, j'Arab, j'Amonita e la gent d'Asdod a l'han sentù che 'l restaur ëd le muraje 'd Gerusalem a l'era andàit anans con bon ésit e che le brecie a l’ero stàite sarà, a son motobin anrabiasse. ⁸Anlora tuti d’acòrd a l'han cospirà për bogesse con fòrse armà contra 'd Gerusalem e causeje tut ël dani possìbil. ⁹Donca, nojàutri i l'oma pregà nòst Dé e i l’oma organisà për nòstra protession un servissi ‘d vardia sia 'd di che 'd neuit. ¹⁰Anlora coj ëd Giuda a l'han ancaminà a fé ‘d lamente. A disìo: “J'ovrié a son ësvers e sensa fòrse! A l’é tròp ël drocheri ch’i l’oma da sposté. I podroma mai fèjla da nojàutri a ‘rcostruve sta muraja”. ¹¹Ant ël mentre ij nòstri nemis as vantavo e a disìo: “Prima ch’as n'ancòrzo ‘d lòn ch’i l’oma progetà ‘d feje, a-j tomberoma a còl, i-j masseroma e parèj i faroma chité ij travaj!”. ¹²Ma ij Giudé ch’a stasìo dacant ëd lor a son bin rivà a butene al corent vàire vire^[2] dzora a tùit ij progèt dij nòstri nemis.  

¹³A l'é për lòn che i l'hai piassà darera dla muraja^[3] e ansima a 'n teren sùit ël pòpol dividù për famije, tuti con soe spa, soe lanse e ij sò arch. ¹⁴Anlora apress d’avèj considerà bin la situassion, virandme a j'autorità, ai cap e a la gent, i l’hai dije: “Sbaruveve pa për costi nemis. Dësmentié mai che gnun a peul arziste a la grandëssa e a la glòria  'd Nosgnor. Venta che i combate për ij vòstri frej, vòstri fieuj, vòstre fije, vòstre fomne e vòstra famija!”.

¹⁵Parèj, l’ora che ij nòstri nemis a son antajasse ch’i j’ero vnùit a savèj dij sò pian, Nosgnor a l’ha renduje inùtij e i soma tornà tùit a nòstri travaj an sle muraje, mincadun a l’euvra ‘d soa competensa. ¹⁶Da col di, metà 'd mia gent a travajava a l'arcostrussion e l'àutra metà a fasìa la vàrdia, con la protession ëd le corasse e armà 'd lanse, dë scu e d'arch. J'ofissiaj a tenìo d'euj tut ël pòpol ëd Giuda. ¹⁷Ëdcò coj che arcostruìvo le muraje o a spostavo ‘d materiaj, a l'avìo d'utiss da travaj ant na man e n'àrma da l'àutra. ¹⁸Mentre a travajavo, ij costrutor a portavo le spa sandrà a le sinture e dacant ëd mi a j’era sèmper n’òm con ël còrn^[4], pront a dé l’alarm.

¹⁹A j'autorità, ai cap e al rest ëd la gent, mi i l'avìa daje ste drite: “Ël travaj a l'é gròss e spantià, për lòn i soma obligà a dëspérdse an sle muraje, leugn l’un da l'àutr. ²⁰Da qualsëssìa banda andèisse a troveve, contut, s’i sentireve soné ‘l còrn, buteve a core për rivé ambelessì d'antorn ëd mi. Se a-i sarà da batze, Nosgnor a combatrà për noi!”.

²¹Parèj che i soma andàit anans con ël travaj, da primalba fin-a a l'ambrun-a dla seren-a e metà dj'òm as tenìo pront con la lansa a la man. ²²Për la neuit i l'avìa comandaje përparèj: “Tùit ij trep ëd gent con sò capësquadra, venta ch'as fërmo a Gerusalem ëd manera da organisé j'atività e la vàrdia tant për ël di che për la vardia 'd neuit. ²³Mi midem, ij mè parent, ij mè servent e la gent ëd mia scòrta i l’oma gnanca mai podù cambiesse nì lavasse. Minca un a tnisìa j'arme a portà 'd man fin-a quand ch’a l’avìa da ‘ndé a bèive.

Nòte

1. La coniugassion ëd càusa Hifil כָּעַס (caʿas): a peul vorèj dì (1) provoché la flin-a (2), ofende con amaritùdin mèra (3), sagrinesse.
2. Lét. “des vire”.
3. A l'é dasse amportansa al Qere dël TM: צְחִיחִים (tschichim, muraje). Ël Chetib a l'ha: צְחִחִיִּים (tschichijjim), che as capiss nen.
4. Ël sofar.

---