La Bibia piemontèisa
Neemìa

Neemìa[modifiché]

1[modifiché]

Vocassion ëd Neemìa[modifiché]

¹Memòrie ‘d Neemìa, fieul d’Acalìa. L’ann ch’a fà vint dël mèis ëd Chislev, coma ch’i j’era ant la sitadela ‘d Susa, a l’é rivaie Anani, un dij mè frej, compagnà da quaich òm ch’a vnisìo da Giuda. ²Mi i l’hai ciamaje ‘d neuve a riguard ëd Gerusalem e dij Giudé ch’a l’ero scapà e salvasse da la deportassion. ³A l’han rëspondume che ij dzorvivù dla përzonìa a son ambelelà an provinsa, e ch’as treuvo ant na situassion motobin dësgrassià e umiliant. Le muraje ‘d Gerusalem a son mese drocà e le pòrte a son ëstàite mandà an sënner. ⁴Sentù ch’i l’avìa lolì, i son setame e butame a pioré. I l’hai portane ‘l deul për vàire di e fàit digiun dëdnans al Dé dël cel.

Preghiera ‘d Neemìa[modifiché]

⁵Antlora i l’hai pregà parèj: ”Ah, Signor, Dé dël cel, Dé grand e afros! Ti, ch’it guerne fedel l’Aliansa con coj ch’at veulo bin e ch’a osservo ij tò comandament! ⁶Compiàste ‘d vardé e scoté con atension la preghiera ‘d tò sërvent. Neuit e di i prego për nojàutri j’Israelita, ij tò servitor. I arconòsso bin ij pëccà ch’i l’oma comëttù contra ‘d ti. Mi medésim e mia famija i soma nen restate fedej. ⁷I l’oma ofendute ‘d manera greva e i l’oma nen fàit ubidiensa ai comandament, a le ordinanse e a le prescrission ch’it l’avìes dane pr’ ël mojen ëd Mosè, tò servitor. ⁸Arcòrd-te dla promëssa ch’it l’has faje a Mosè, tò sërvent: ‘S’i sareve pa fedej, mi i vë sbardlerai an tra le gent, ⁹ma s’i tornereve a mi e i osservereve ij mè comandament e i-j bute an pràtica, bele se i vòstri esilià a dovèisso trovesse da l’àutra banda dël mond, da là iv cheujerìa e iv farìa artorné al leu ch’i l’hai sernù përchè mè nòm a-i àbita’. ¹⁰Nosgnor! Nojàutri i soma ij tò sërvent, i soma tò pòpol, che ti ‘t l’has liberaje con gran potensa e con man fòrta. ¹¹Ah, Signor! Scota con atension la preghiera ‘d tò sërvent e la preghiera ‘d tuti coj ch’as compiaso d’avèj rispèt për tò Nòm. Ore, mi it ciamo che ij but ëd tò sërvent a l’àbio na bon-a riussìa e che ‘l rè am arsèiva con binvolensa”.

Mi antlora i j’ero ‘l porteur ëd cope dël rè.