La Bibia piemontèisa/Testament Vej/Isaia/Isaia 30

←Isaìa 29

La Bibia piemontèisa Isaìa

Isaia 31→

La Bìbia piemontèisa - Isaia 30

Isaia

30

L’aleansa con l’Egit a sarà ‘d gnun-a utilità

¹“Trist a vojàutri, fieuj arviros,” a dis ël Signor, “ch’i feve 'd proget sensa gnanca pensé ‘d consulteme, e iv grope con d'aleanse che mè Spìrit a l’ha pa sugerive. A l’é parèj che 'v ambaron-e pecà dzora 'd pecà! ²I seve partì për calè an Egit sensa dime nen, për buteve sota la guerna ‘d Faraon, për ësté a la sosta dl'ombra dl'Egit. ³La protession ëd Faraon, contut, av porterà nen d’àutr che onta; la sicurëssa ch’i chërde ch’av daga l’ombra ‘d Faraon av porterà mach d’umiliassion. ⁴Ant ël moment che ij sò ufissiaj a saran rivà a Zoan e ij sò nunsi a Canes, ⁵tùit a saran dësvergognà dàit ch’as trata ‘d na nassion ch’a peul nen giuté; lor av daran gnun agiut e av saran ëd gnun profit, ma mach ëd disingann e dësdòr “.

⁶Sto-sì a l’é n’oràcol ch’a riguarda le bestie dël Neghev. Ant na tèra 'd tribulassion e 'd miseria, bon-a mach për leonësse e leon ch'a brajo, për ëd vipre e serpent volant, lor a pòrto soe richësse a schin-a 'd sòma, ij tesòr an sla gheuba dij gamej a na gent ch’a-j vnirà pa a taj. ⁷A dzoneus e van a l'é l'agiut ëd l'Egit, për sòn i l’hai ciamalo: l'orgojos Rahab^[1], col ch’a stà ciuto. ⁸Sah, ven, scriv sossì ansima a na taulëtta dë 'dnans ëd lor, scrìvlo dzora d’un ròtol ëd bergamin-a ch’a peussa goernesse a testimoniansa eterna. ⁹Përchè costì a l'é 'n pòpol arviros, a son ëd fieuj busiard, fieuj che a veulo pa scoté la Lege d Nosgnor. ¹⁰Lor a diso a j'andvin: “I voroma gnun-e vision!” e ai vegent: “Dine pa le ròbe coma ch’a stan. Dine mach ëd ròbe ch’a fan piasì a séntje. Parlene mach d’ilusion! ¹¹Tireve an sà da la stra pì drita, surtì dal vieul, gavene da nosta presensa 'l Sant d'Israel!”.

¹²Për sossì a dis ël Sant d'Israel: “Për ël motiv che vojàutri i arfude mie paròle e i l'eve fiusa ch'i peule sensa problema crasé e ambrojé, e 'v pontele a cola sòrt ëd malfé, ¹³e bin, costa colpa a sarà për voi parèj ëd na muraja antëmnà ch’a mnassa 'd droché, ch’a spòrz ansima a 'n rampar àut, che 'l tombé a-j riva ant d'un moment a l'àutr, ¹⁴e a va a tòch parèj ëd n'ola 'd crèja, s-ciapà sensa riguard. E an tra ij sò ciap a-i resta gnanca pì un tòch ch’a serva për ciapé 'l feu dal fornél o tirè d'eva da la sisterna!”.

¹⁵Përchè përparèj a dis ël Signor Dé, ël Sant d'Israel: “Vòsta salvëssa a l'é ant la conversion e ant lë stess-ne chiet; ant l'arlass e ant la fede as treuva vòsta fòrsa. Ma vojàutri i l'eve pa vorsune savèj. ¹⁶Nen mach, ma i l'eve dit: “Nò! I scaproma con ij cavaj destrié!” E bin, ëd sicur i scapereve, ma coj ch'a vë stan dapress a saran pì lest che vojàutri. ¹⁷Milanta as ësbaruveran për la mnassa d'un da sol^[2], për la mnassa 'd sinch, vojàutri i scapreve, fin-a tant ch'i smije a 'n paloch-drapò 'dzora 'd na montagna, a n'asta ansima a na colin-a.

Nosgnor a chiterà pa sò pòpol

¹⁸Për cola rason-lì Nosgnor a l’é pront a feve grassia. Chiel a l’é setà sù sò tròno e a l’avrà compassion ëd vojàutri. Vera, Nosgnor a l’é ‘n Dé giust: tuti coj ch’a spero an chiel a saran benedì. ¹⁹Un pòpol a starà a Sion; an Gerusalem voi i piorereve pì nen. L’ora che chiel a sent ij vòst crij ëd dësperassion, gnun dubi che chiel a l’avrà misericòrdia ‘d vojàutri; cand che chiel a lo sentirà, av rëspondrà. ²⁰Nosgnor av darà 'l pan dl'ameiror e l'eva dla tribulassion, ma, contut, tò Magìster as në starà pa pì stërmà; ij vòstri euj a vëdran ij vòstri precetor. ²¹Vòstre orìje a scotran soa vos darera 'd vojàutri ch’a dirà: ‘Costa-sì a l'é la stra giusta, marcé për col senté-lì”, an cas ch’iv dëstrade a drita o a mancin-a. ²²Vojàutri i dësconsacrereve ij vòstri ìdoj d’argent e vòstre mistà placà d’òr. A-j campereve vìa coma ch’as campa vìa në strass lordà ‘d sangh dle mëstruassion; i-j direve: “Fòra da sì!”. ²³Chiel a darà la pieuva për lë smens ch’it l'avras campà an toa campagna; ël pan prodòt ëd la tèra a sarà bondos e savurì; an col di-lì toe bes-ce a pastureran ansima a 'd pra spantià! ²⁴Ij beu e j'aso ch’a travajo la tèra a mangeran ëd biava savurìa, batùa con la pala e la cavàlia. ²⁵A-i sarà ‘nsima a tute le montagne e tute le colin-e pì àute 'd bialere e d'eve 'd torent. Col dì a sarà ‘l di dla gran carnefissin-a, cand che le tor a drocheran an ruin-a. ²⁶La lus ëd la lun-a pien-a a sarà parèj ëd cola dël sol e la lus dël sol sèt vire 'd pì, ant ël moment che Nosgnor a fasserà le ferìe e a meisinrà ij niss dij sò colp.

²⁷Vardé, Nosgnor^[3] a riva da leugn: soa flin-a a anvisca afoà e grev sò dvampé; ij sò làver a respiro 'l fot e soa lenga a l'è parèj d'un feu che a dvora tut. ²⁸Sò crij ëd guera a l'é parèj d'un torent dësbordant che a monta fin-a al còl ch'a s-cincon-a le gent ant na siassa dësutila^[4], për valé le gent con ël sarnèl dëstrutor. ²⁹Vojàutri i antonereve ij vòst cant, coma s’a fùssa na neuit ëd festa e ‘d gòj, i l'avreve l’alegrìa ant ël cheur parèj ëd col ch'a marcia al son ëd la fluta, për portesse a la montagna 'd Nosgnor, Ròch ch'a fà da scu a Israel.

³⁰Nosgnor a farà sente soa vos gloriosa e a mostrerà la fòrsa ‘d sò brass con flin-a afoà, con giòle 'd feu dvorante an tra sluss, orissi e bùria. ³¹Përchè, për la vos dël Signor, Assur as ësbujirà, barotà con ël baston. ³²Minca un colp ëd vërzela punitiva^[5] che Nosgnor a-j farà sente an sla schin-a a sarà compagnà da la mùsica ‘d cìmbalis e sitre. Chiel a combatrà contra dl'Assiria con soe arme. ³³Përchè 'l farò a l'é già pront da temp^[6]; a servirà pr’ ël rè; ël ro a l'é àut e largh, feu e bòsch a foson-o, Nosgnor con un torent ëd sorfo a l'anviscrà.

Nòte

1. “Rahab” (רַהַב, rahav), a sarìa 'l nòm dl'Egit ant ël Salm 87:4. L'epitet a l'é ëdcò dovrà ant ël Vej Testament tanme nòm dël mostro simbòlich ch'a përsonìfica 'l càos.
2. Ebràich: “ Për mila d'un motiv.'' Slògan (ant l'acession gaélica), crij ëd guera”. גְּעָרָה (gʿarah) a l'é soens definì parèj ëd “mnassa.”
3. O: “ël Nòm ëd Nosgnor”. 
4. Ebràich: “socrolé le gent ant na siassa a dzoneus.” L'agetiv a l'é שָׁוְא (shavʾ, “veuid, ch'a serv pa”).
5. Emendassion ëd  מוּסָדָה (musadah, “fondà”) an מוּסָרֹה (musaroh, “soa dissiplin-a, soa punission (con un gorèt)”.
6. A la létera: a l'é rangià d'anans [o “da ier”].”  תָּפְתֶּה (tofteh) a podrìa esse ''ro, farò'': as sà  che תֹּפֶת (tofet, “Tofeth”sensa la he (ה) a l'era un leu aranda 'd Gerusalem andova che a sotravo, na sòrt ëd simanteri.