La Bibia piemontèisa/Testament Vej/Giosue/Giosue 4

←Giosuè 3

La Bibia piemontèisa Giosue

Giosuè 5→

Giosuè

4

La Bìbia piemontèisa - Giosuè 04

Dódes pere comemorative

¹Cand che tut ël pòpol a l’ha travërsà ‘l Giordan, a l’é rivà che Nosgnor a l’ha parlaje a Giosuè. A l’ha dije: ²“Sern dódes òm, un për minca tribù, ³dije che minca un ëd lor a tira sù da ‘n mes dël Giordan, da ‘ndova ch’a l’avìo pogià ij pé ij sacerdòt, dódes pere, e porteje con vojàutri për traposeje ‘nt ël leugh anté ch’i passereve costa neuit”. ⁴Anlora Giosuè a l’ha mandà a ciamé ij dódes òm che j’Israelita a l’avìo sernù, un për tribù. ⁵Giosuè a l’ha dije: “Passé dë 'dnans ëd l'Èrca dël Signor vòst Dé, fin-a ‘n mes dël Giordan, e che mincadun ëd vojàutri a ‘rleva dzora ‘d soe spale na pera, conform al nùmer ëd le tribù israelite. ⁶Cole pere a saran për vojàutri na marca. Cand che ‘n doman ij vostri fieuj av ciameran: “Còs son-ne ste pere për vojàutri? ⁷Anlora voi i-j direve: “A l'é përchè j'aque dël Giordan dë 'dnans a l'Èrca dl'Aleansa 'd Nosgnor a l’han chità dë score. Ant ël moment ch'a l'ha passà 'l Giordan, soe aque a l’han chità dë score. Per j’Israelita, coste pere a l’avran da ‘rciameje sèmper a la memòria^[1] ‘lòn che ‘mbelessì a l’é ancapitaje”.

⁸J’òm ch’a l’ero stàit designà^[2] a l’han fàit lòn che Giosuè a l’avìa comandaje: a l’han ciapà da ‘n mes dël Giordan dódes pere, un-a për minca tribù d’Israel, ëscond l’órdin ëd Nosgnor, e a son portasse fin-a al leu ch’a l’avìo da passeie la neuit e a l’han butaje là. ⁹Giosuè a l’ha ‘dcò fàit drissé d'àutre dódes pere pròpi là 'ndova ch’a l'ero pogiasse le pianà dij pé dij sacerdòt ch’a portavo l'Èrca dl'Aleansa ant ël mes dël Giordan: pere che a son restaie fin-a al di d'ancheuj.

¹⁰Anlora ij sacerdòt ch’a portavo l'Èrca a son fërmasse an mes dël Giordan, fin-a che a l'é nen fasse lòn che Giosuè a l'avìa comandà për órdin ëd Nosgnor e conform a lòn che Mosè a l'avìa dije al pòpol. Ant ël mentre ‘l pòpol a l'é pressasse a dëstravërsé ‘l fium. ¹¹ Quand che tùit a son rivà an sl’àutra riva, a son passaie dcò ij sacerdòt con l’Èrca ‘d Nosgnor e a son butasse a la testa dë' dnans a tuti. ¹²Ij fieuj ëd Ruben, ij fieuj ëd Gad e mesa tribù ëd Manasse a 'ndasìo danans, armà, a la vanguardia dj’Israelita, conform a le prescrission ch'a l'avìa daje Mosè. ¹³Apopré quaranta mila òm armà a son defilàsse a la presensa ‘d Nosgnor anvers a la pian-a ‘d Gérico, pront a combate. ¹⁴An col di-là, Nosgnor a l'ha fàit grand Giosuè a j'euj ëd tut Israel ch'a lo temìo parèj com a l'avìo avù tëmma 'd Mosè quand ch'a l'era an vita.

¹⁵Nosgnor a l'avìa dije a Giosuè^[3]: ¹⁶“Comàndje ai sacerdòt ch’a pòrto l'Èrca dl'Aleansa, ëd monté dal Giordan”. ¹⁷E Giosuè a l'ha ordinaje ai sacerdòt:”Vnì sù dal Giordan!”. ¹⁸Ore, pen-a che ij sacerdòt ch'a portavo l'Èrca dl'Aleansa 'd Nosgnor a son montà sù dal Giordan, antramentre che le piante dij pé dij sacerdòt a arciapavo ël sùit, j'eve dël Giordan a son tornà a sò pòst e a l'han torna arfluì parèj ëd prima e a son butasse a score a pien bòrd. ¹⁹A l'é stàit ël di ch'a fà des dël prim mèis^[4] che la gent a l'ha armontà dal Giordan e a l'ha butà camp a Ghilgal, a le borne orientaj dle bande 'd Gérico. ²⁰Për lòn ch'a rësguarda cole dódes pere ch'a l'ero pijasse ant ël Giordan, Giosuè a l'ha drissaie a Ghilgal. ²¹Peui a l'ha dije a j'Israelita: “Cand che ij vòstri fieuj a ciamran, ant un doman, ai sò pare: ‘Còs son-ne ste pere?’, ²²Vojàutri i dëspieghereve a vòstri fieuj: ‘A l'é a pé sùit che Israel a l'ha travërsà cost Giordan, ²³ përchè ‘l Signor, vòst Dé, a l'avìa suvà j'aque dël Giordan dë 'dnans ëd vojàutri, fin-a ch’i fùsse passaie, com a l'avìa fàit ël Signor vòst Dé pr’ ël mar Ross ch’a l'é arsuvasse an facia a nojàutri fin-a che noi i l'avèisso passalo. ²⁴Nosgnor a l’ha fàit parèj përchè tùit ij pòpoj dla tèra a sàpio ch’a l’é potenta la man ëd Nosgnor, e përchè i l’àbie timor dël Signor, vòst Dé, për sèmper.

Nòte

1. O “a saran un memorial përpetuo për j'Israelita!”.
2. O “ij fieuj d’Israel”, “J’Israelita”.
3. Ij vërsèt 15-18 a dan un rendicont pì detajà ‘d col ch’a l’era stàit descrivù ant ël vërsèt 11.
4. Ël prim mèis a l’era ‘l mèis d’Abib (ch’a corespond a nòstra fin ëd Mars, inissi d’Avril). Ëdcò le preparassion ëd la Pasca a son comensà ‘l di ch’a fà des dël prim mèis (Surtìa 12:2-3).