La Bibia piemontèisa/Testament Vej/Genesi/Genesi 4
Génesi[modifiché]
4[modifiché]
Cain e Abel[modifiché]
1L’òm[1] a l’é cogiasse con Eva, soa fomna, ch’a l’é restà ansinta. Quand ch’a l’é nassuje Cain, chila a l’ha dit: “Con l’agiut ëd Nosgnor, i l’hai butà al mond[2] n’òm!”. 2Pì anans, chila a l’ha ‘dcò butà al mond Abel, frel ëd Cain. Abel a l’é peui dventà ‘n bërgé ‘d fèje e Cain a travajava la tèra.
3Na vòta, al temp ëd l’archeuita, Cain a l’ha smonù a Nosgnor un cadò ‘d frut ëd la tèra. 4Ëdcò Abel a l’ha smonù 'n cadò: a j’ero le mej porsion ëd j’agnej primgénit ëd sò strop. Nosgnor a l’ha acetà con piasì Abel e sò cadò[3], 5ma a l’ha pa nen acetà Cain e lòn che chiel a l’avìa smonuje. Për lòn, Cain a l’é 'nrabiasse fòrt e a ‘ndasìa an gir a testa bassa[4]. 6Nosgnor a l’ha dije: “Përchè ses-to 'nrabiate parèj e t’àusse pa la testa? 7S’it fase lòn ch’a l’é giust, it saras bin acetà, ma s’it veule nen fé lon ch’a l’é giust, anlora a sarìa mej ch’it fèisse bin atension, përchè ‘l pëccà, ch’a sta sèmper a l’avàit a la pòrta, a l’é pront a sautete a còl. It l’has da sogioghelo”.
8Un dì Cain a l’ha dije a Abel: “Seurtoma e andoma ai camp”. Rivà ch’a j’ero ant ij camp, Cain a l’ha daje adòss a sò frel Abel e a l’ha massalo[5]. 9Pì tard, Nosgnor a l’ha ciamaje a Cain: “Andova ch’a l’é tò frel Abel?” e chiel a l’ha rësponduje: “Coma veuss-to ch’i lo sapia?[6] É-lo ch’i son forsi ‘l guardian ëd mè frel?”. 10Ma Nosgnor a l’ha dije: “Lòn ch’it l’has fàit? Scota! I sento ‘l sangh ëd tò frel ch’a crija a mi d’ant la tèra[7]! 11D’adess anans, donca, ti ‘t saras maledì e parà vìa da la tèra ch’a l’ha travondà ‘l sangh ëd tò frel. 12Quand che ti ‘t travajeras la tèra, chila at darà pì nen ij sò frut. Ti t’andras pr’ ël mond ramingh e fugitiv.
13Cain a l’ha rësponduje a Nosgnor: “Mè castigh[8] a l’é tròp grev për podejlo soporté! 14Ti ‘t l’has ëscassame da la tèra e da toa presensa. I andrai pr’ ël mond ramingh e fugitiv, e ‘l prim ch’am treuva am massa”. 15Nosgnor a l’ha replicaje: “Nò! Se cheidun a massa Cain, Cain a sarà vendicà set vire”. Anlora Nosgnor a l’ha marcà Cain con un segn, përchè coj ch’a l’avrìo trovalo a lo massèisso nen ”. 16Parèj, Cain a l’é artirasse da la presensa ‘d Nosgnor e a l’é andass-ne a vive ant ël paìs ëd Nod, a l’orient ëd l’Eden.
Ij dissendent ëd Cain[modifiché]
17Cain a l’é cogiasse con soa fomna, ch’a l’é restà an gravidansa e a l’é nassuje ‘n fieul, Enòch. Cain a l’ha fondà na sità e a l’ha ciamala con ël nòm ëd sò fieul, Enòch. 18Enòch peui a l’è stàit ël pare d’Irad; e Irad ël pare ‘d Mecuiael; e Mecuiael ël pare ‘d Metusiael; e Metusiael ël pare ‘d Lamech. 19Lamech a l’é mariasse con doe fomne: un-a as ciamava Ada, e la sconda Sila. 20Ada a l’ha butà al mond Iabal, ch’a l’é stàit ël prim dij bërgé vagabond[9] ch’a vivo an tenda. 21Ël frel ëd Iabal as ciamava Iubal, ch’a l’é stàit ël prim a soné la cétera[10] e la fluta. 22L’àutra fomna ‘d Lamech a l’ha butà al mond un fieul ch’a l’ha ciamalo Tubal-Cain, ch’a l’é peui dventà n’espert a forgé d’ògni sòrt d’utiss ëd bronz e ‘d fer. Tubal-Cain a l’avìa na seure ch’as ciamava Nama.
23Lamech a l’ha dije a soe fomne: “Scoteme, Ada e Sila, fomne ‘d Lamech, fé atension a lòn ch’i diso adess: I l’hai massà n’òm ch’a l’avìa dame a còl, un giovo ch’a l’avìa ferime. 24Se cheidun ch’a massa Cain a sarà vendicà set vòlte, col ch’a massa mi, Lamech, a lo sarà stantesset vire ‘d pì.
Nassensa ‘d Seth[modifiché]
25Adam a l’é cogiasse con soa fomna e chila a l’ha butà al mond n’àutr fieul, ch’a l’ha ciamà Seth, përchè a disìa: “Nosgnor a l’ha acordame d’avej n’àutr fieul al pòst d’Abel, che Cain a l’ha massame”. 26Chërsù ch’a l’era Seth, chiel a l’ha avù ‘n fieul, ch’a l’ha ciamà Enos. A l’era an col temp-lì che la gent a l’ha ancaminsse a 'nvoché Nosgnor për nòm[11].