La Bibia piemontèisa/Testament Vej/Genesi/Genesi 20

←Genesi 19

La Bibia piemontèisa Genesi

Genesi 21→

20

La Bìbia piemontèisa - Génesi 20

Abraham e Abimelech

¹Abraham a l’ha gavà le tende da là e a l’é andass-ne ant la region dël Negheb, e a l’é stabilisse an tra Cades e Sur; peui a l’ha sogiornà tanme ‘n foresté a Gherar. ²Dal moment che Abraham a l’avìa dit ëd la fomna Sara: “A l’é mia seure"^[1], Abimelech, rè ‘d Gherar, a l’ha mandà a pijé Sara për fela soa sposa. ³Ma Nosgnor Dé a l’é comparije ant ël seugn a Abimelech, disendje: “Ti ‘t l’has da meuire për motiv ëd la fomna ch’it l’has pijate përchè chila a l’ha già ‘n marì”. ⁴Abimelech, ch’a l’avìa ancora nen tocala, a l’ha dit: “Nosgnor! Veus-to ‘dcò fé meuire ‘d gent nossenta? ⁵Ha-lo forse nen dime: ‘A l’é mia seur?” E ‘dcò chila a l’ha dit: ‘A l’é mè frel’. Con na cossiensa onesta e man nossenta i l’hai fàit sòn”. ⁶Anlora Nosgnor Dé a l’ha rësponduje ant ël seugn: “Ëdcò mi i sai che con cossiensa onesta it l’has fàit lòn e i l’hai ‘dcò butate d’antrap për pëcché contra ‘d mi: për lòn i l’hai nen përmëttù ch’it la tochèisse. ⁷Adess, a st'òm rendje la fomna; chiel a l’é ‘n profeta. Chiel a pregherà për ti e ti ‘t vivras. Ma se ti ‘t la rendèisse nen, venta ch’it sapie che ti ‘t saries degn ëd mòrt con tùit ij tò”.

⁸Anlora Abimelech a l’é alvasse an pressa e a l’ha ciamà tùit ij sò sërvent. A l’ha contaje ‘d tut sòn e lor a son ësbaruvasse. ⁹Anlora Abimelech a l’ha ciamà Abraham e a l’ha dije: “Còs l’has-to fame? E che colpa i l’oma comëttù anvers ëd ti, përchè ch’i l’avrìo merità d’esse tratà parèj, përchè mi e mè regn i tombèisso ant un pëccà tant grev? Ti ‘t l’has fàit a mè riguard n’assion ch’as fà nen!”. ¹⁰Peui Abimelech a l’ha dit a Abraham: “Còs l’avìes-to pensà ‘d feme për fé lòn ch’it l’has fàit?”.

¹¹Abraham a l’ha rësponduje: “I son dime: sicura a-i sarà nen ëd tëmma ‘d Nosgnor an ës leugh sì, e am masseran për motiv ëd mia fomna. ¹²Ëd pì, a l’é vera che chila a l’é mia seur, fija ‘d mè pare, ma nen fija ‘d mia mare, e a l’é dventà mia fomna. ¹³Anlora, quand che Nosgnor Dé a l’ha fame chité la ca ‘d mè pare për andé a vive ramingh, mi i l’hai dije: ‘Sto-sì a l’é ‘l piesì ch’it am faras: an minca ‘n leugh anté che nojàutri i riveroma, it diras ëd mi: ‘A l’é mè frel’”.

¹⁴Anlora Abimelech a l’ha pijà dë strop e d’arment, s-ciav e s-ciave, e a l’ha fane don a Abraham, e a l’ha renduje la fomna Sara. ¹⁵Ëd pì Abimelech a l’ha dit: “Varda-lì dë 'dnans a ti mè teritòri: va a sté andova ch’at pias!”. ¹⁶A Sara a l’ha dije: “Varda-lì, i l’hai daje mila pesse d’argent a tò frel an presensa ‘d tuti sti testimòni. A sarà l’andenis për compensete an facia ‘d tuti coj ch’a son con ti. Përparèj ti ‘t ses riabilità an tut”. ¹⁷Abraham a l’ha pregà Nosgnor Dé, e Dé a l’ha varì Abimelech, soa fomna e soe servente, parèj ch’a podèisso ancora avej ‘d masnà. ¹⁸Përchè Nosgnor a l’avìa rendù stéril tute le fomne dla ca d’Abimelech, për ël fàit ëd Sara, fomna d’Abraham.

Nòte

1. Cfr. Génesis 12:13; 26:7.