La Bibia piemontèisa/Testament Vej/Deuterocanonich/Giudita

La Bibia piemontèisa Ij Deuterocanònich

Introdussion

Ël lìber ëd Giudita

1

Arpacsad a fortìfica Ecbatan-a

¹Dl’ann ch’a fa dódes dël regn ëd Nabucodenesar, ch’a l’avìa regn an sl’Assiria an Ninive, la sità gròssa, Arpacsad a regnava an sij Medi an Ecbatan-a. ²Chiel-sì a l’ha construì ant j’anviron d’Ecbatan-a muraje ‘d pera tajà ant la mzura ‘d tre cùbit ëd larghëssa e ses ëd longhëssa, an portand l’autëssa dël mur a stanta cùbit e la larghëssa a sinquanta. ³Aranda dle pòrte dla sità a l’ha drissà ëd tor an muradura àute sent cùbit e larghe sessanta a la fondassion; ⁴e costruì ëd pòrte alvàndie fin-a a l’autëssa dë stànta cùbit: mincadun-a larga quaranta cùbit, për la surtìa dij sò guerié vajant e la parada dij sò fantassin. ⁵Anlora rè Nabucodenesar a l’ha portà la guera a Arpacsad ant la pian-a granda, visadì an cola pian-a ch’as treuva ant ël teritòri ëd Ragau. ⁶tuti coj ch’a stasìo ant le montagne e coj dl’Eufrate, dël Tigris e dl’Hidaspà, e coj ch’a àbito ant la pian-a d’Arioch, rè dj’Elamita, a son ëscontrasse contra ‘d Nabucodenesar. Parèj che vàire nassion a son trovasse assemblà ‘n agiut dij fieuj ëd Cheleod, visadì dij Medi.

Nabucodenesar a pùblica n'ultimatum

⁷Anlora Nabucodenesar rè dj’Assir a l’ha spedì ëd messagé a tute le gent ëd la Persia e a tùit j’abitant ëd le region ocidentaj: a coj dla Cilicia e ‘d Damasch, dël Liban e dl’Antiliban e a tuta la gent ëd la fassa dj’anviron dël mar, ⁸e a coj che a fasìo part ëd la gent dël Carmel e ‘d Ghilead, dl’àuta Galilea e dla pian-a gròssa d’Esdrelon; ⁹e a tuti coj ch’a l’ero drinta la Samaria e an soe sità, o che abitavo dë ‘dlà dël Giordan fin-a a Gerusalem, Batane, Chelus e Cades e al fium d’Egit, Tafnes, Ramses e tuta la tèra ‘d Ghessen, ¹⁰e andand fin-a a la region dzora ‘d Tanis e Memfi, e ancora comprendend la gent d’Egit fin-a a le finaje d’Etiòpia. ¹¹Mach che ij pòpoj ëd tute coste region a l’han pa daje da ment a l’anvit ëd Nabucodenesar rè dj’Assir, e a son nen andàit a fé la guera con chiel, përchè a l’avìo gnun-e tëmme ‘d chiel e a lo consideravo n’òm basta ch’a sia. Lor a l’han mandà andaré ij sò messagé con dzonor e a man veuide. ¹²A l’è stàit parèj che Nabucodenesar a l’è anviscasse ‘d flin-a afrosa contra ‘d tuti coj pais e a l’ha giurà për sò tròno e për sò regn ëd tiré arvangia con la spa dij teritòri dla Cilicia, dla Damasen-a e dla Siria, e ‘d soprime tute le popolassion Moabite, ij fieuj d’Amon, tuta la Giudèa e j’abitant tuti dl’Egit fin-a ‘n brova dij doi mar.

Arpacsad a l'é batù

¹³Dl’ann ch’a fa disset a l’ha marcià con l’armeja contra ‘d rè Arpacsad, a l’ha batulo dasendje ‘l gir a sò esèrcit con tuta soa cavalarìa e sò chèr. ¹⁴A l’è fasse padron ëd soe sità, rivand fin-a a Ecbatan-a, conquistànd-ne le tor, ravagiànd-ne piasse e crosiere, scarnificànd-ne la blëssa. ¹⁵Arpacsad a l’ha arciapalo an sle montagne ‘d Ragau, crivlalo ‘d flecie e da col di a l’ha gavalo d’an mes. ¹⁶Peui a l’è tornà a Ninive, con tuta l’armeja ramassà dal mond, ch’a l’ era un foson sensa fin ëd combatent e a l’è fermasse ambelelà, chiel e sò esèrcit, për sentevint di dàndse a divertiment, disné e bela vita.

2

Spedission punitiva contra dl’Ocident

1 Ël di che a fa vintedoi dël prim mèis dl’ann ch’a fa disdeut, a l’è ‘ncapità sòn: ant ël palass ëd Nabucodenesar rè d’Assiria a l’è tratasse dla manera ‘d pijesse arvangia ‘d tute cole tere, com a l’era disse. 2 Chiel a l’ha convocà tùit ij sò ministr e sò dignitari, a l’ha con lor tenù consèj secret e mostrà ‘d pianta tut ël malfé ëd cole tère. 3 Costissì a l’avìo dessidù ëd fé meuire tuti coj che a l’avèisso pa seghità l’órdin ëd soa boca.4 E sòn a l’è ‘ncapità: esaurìa la consultassion, Nabucodenesar, rè dj’Assir, a l’ha convocà Olofernes, general an cap ‘d soe armeje, ch’a l’era sòsgond, e a l’ha dije: 5 ” Përparèj a parla ‘l rè grand, sgnor ëd tuta la tèra: Varda, ti ‘t surtiras tant ‘me lugtenent, e con ti ‘t l’avras ciapà d’òm vajant ëd fòrda: sentevintmila fantassin, e un gròss foson ëd cavaj con so sivalié, dël nùmer ëd dodesmila; 6 con tut lòn t’andras a scontrete contra ‘d tùit ij pais dl’ocident, da già ch’a l’han pa ubidì al comand ëd mia boca. 7 A lor it ordineras ëd parete soe oferte ‘d tèra e d’eva, tanme marca ‘d sotmission sensa condissio. Mi i-j farai sente tut ël pèis ëd mè furor! Mia armeja a greverà dzora minca tòch ëd tèra e a ravagerà tut a sò passagi. 8 Tuti coj che a tomberan ferì a ‘mpiniran soe combe e minca torent e fium a sarà pien a ras ëd caròpe. 9 ij so përzoné a saran arpossà fin-a ai finagi estrem ëd la tèra. 10 Ti donch òcupa për mi tut so teritòri: na vira ch’a saran arendusse a ti, it-j tniras a mia disposission fin-a al di che i vnirai mi istess a castijéje. 11 Për lon ch’a riguarda j’arviros, che tò euj a l’àbia pa ‘d compassion: ch’a sio destinà a la mòrt e a la devastassion për tut so pais. 12 Con a l’è vrità che mi i son viv e a viv la potensa ‘d mè regn, sòn a l’è lòn ch’i diso e ch’i farai ëd mia man! 13 Pijìte varda ‘d pa trasgredì gnun-a paròla ‘d tò sgnor, nen. Nopà it portras a compiment lòn ch’i l’hai comandate e buta pa ‘d temp a passé a l’assion ij mè comand!”.

SPEDISSION MILITAR D’OLOFERNES

14 Olofernes a l’è surtì da la cort ëd sò sgnor : a l’ha convocà tùit ij potent, ij generaj e ij comandant dl’armeja assira. 15 Peui a l’ha sernù j’òm për la bataja, com a l’avìa comandaje sò sgnor, queicòsa coma sentevintmila guerié, pì dodesmila arcé a caval, 16 e a l’ha ciadlàje an rangh com as costuma ‘nquadré la tropa për la guera. 17 A l’ha ciapà na caterva ‘d gamej e ‘d borich e muj tanme echipage a le trope, e un foson ëd beu, feje e crave për proviande. 18 Na quantità ‘d provision për minca un fant, e un riforniment gròss d’òr e d’argent a rivava dal tresòr dël rè. 19 Peui a son partì, Olofernes con tuta soa armeja për anandié la spedission e precede rè Nabucodenesar a coaté la tèra ‘d ponent con so cariagi, sivalié e fanterìa sernùa. 20 A l’era giontasse a lor na moltitùdin vària e ‘d bon nùmer ëd soldà d’àutri pòpoj, tant ‘me d’aliòstre o come la póer ëd la tèra, a’mpinìo tut, as podìo pa contesse.

L’ARMEJA D’OLOFERNES A RAVAGIA IJ PAIS DJ’ANVIRON

21 Da Ninive a l’han marcià për tre di an diression ëd la pian-a ‘d Bectilet e a l’han butà camp aranda dla montagna ch’a stà a snìstra dl’Àuta Cilicia. 22 Da là, an bogiand tut sò esèrcit, fantassin, cavaj e cariagi, Olofernes a l’è portasse anvers la montagna. 23 A l’ha vastà Fud e lud e ravagià ij fieuj ëd Rassis e j’Ismaelita, ch’a stasìo ant ël desert a mesdì ëd Cheleon. 24 Peui, passà l’Eufrate, a l’ha dëstraversà l’Àuta Mesopotàmia e drocà tute le sità fortificà an sël torent d’Abron-a fin-a al mar. 25 A l’è dcò fasse padron ëd la Cilicia, an ësterminand tuti j’opositor e rivand ant la region ëd Iafet an meridion a le finaje dl’Arabia. 26 A l’ha sircondà tùit ij Madianita e butà a feu soe tende an pijàndje ‘l cabial. 27 Andasend anans, a l’è calà ‘nvers la pian-a ‘d damasch, anti j di dl’amson ëd ël gran, a l’ha daje feu a tùit ij so camp, votà a la dësparission total ij sò strop e sò cabial, ravagià soe sità, vastà soe campàgne e passà a fil d’ëspà tùit ij giovo. 28 La pau e l’ësparm ch’a fasìa a l’è anlora spantiasse për tute le gent costiere, coj ëd Sidon e ‘d Tit, j’abitant ëd Sur e Ochin-a, ël pòpol ëd le sità d’Jemnà, e dcò la gent d’Asdod e d’Ascalon: tùit a l’han avune na tëmma gròssa.

3

VAIRE SITÀ A FAN ACOLIENSA A OLOFERNES

1 Për lòn tute cole sità a l’han mandaje ‘d mëssagé (a Olofernes) con propòste ‘d pas: “ Varda, nojàutri, fieuj dël gran rè Nabucodenesar, i soma ambelessì dëdnans ëd ti: fa ‘d noi lòn ch’a piasrà a tò euj. 3 Beica nòstre ca, tute nòstre località, tùit ij nòstri camp ëd gran, j’ëstrop ëd bestiam mnu e gròss e tut ël cabial dij nòstri atendament a son a toa disposission: fane lòn ch’at ësmijerà bin. 4 Dcò nòstre sità e tuti coj ch’a-i j’ëstan andrinta: a son tò servitor, ven e fane lòn ch’a piasrà a tò euj”. 5 J’òm a son presentasse ai pé d’Olofernes e a son esprimùsse përparèj. 6 Anlora chiel a l’è calà arlongh la còsta con soa fòrsa d’armeja e a l’ha butà ‘d garnison ant le sità fortificà, peui a l’ha prelevà d’òm tant ‘me ausiliari. 7 Cola gent con tùit ij pais dj’anviron a l’han arseivùlo con coron-e, còr e tambornin. 8 Mach che chiel a l’ha fàit campé giù tùit ij so templ e tajà ij boschèt sacrà, përchè a l’era staje ordinà ‘d dëstruve tùit ij dio dla tèra, ëd manera che tute le gent a l’avèisso adorassion mach për Nabucodenesar e che tute le lenghe e so tribù a lo anvochèisso parèj d’un dio. 9 A l’è peui rivà an facia d’Esdrelon, aranda ‘d Dotaia, ch’a l’è dëdnans ëd la caden-a granda dle montagne dla Giudèa. 10 E a l’han butà campament an tra Guebai e Sitòpolis e Olofernes a l’è restà ambelelà për un mèis antregh për buté ansema tuta la pijàita ‘d soe armeje.

4

ALERTA AN GIUDÈA

1 J’Israelita ch’a stasìo an Giudèa a son vnùit a savèj tut lòn che Olofernes, general an cap ëd Nabucodenesar rè dj’Assir a l’avìa fàit a le gent, e com a l’avìa ravagià tùit ij so templ, an votàndje a la dësparission total. 2 A son ëstàit motobin sbaruvà për ël vnì anans ëd l’armeja assira e a motiv ëd la tëmma për Gerusalem e për ël Templ ëd Nosgnor, so Dé. 3 Nen mach, ma lor a l’ero pen-a tornà da përzoné e da pòch la gent a l’era assemblasse con rabel an Giudèa për consacré torna autar, templ e utiss sacrà ch’a l’ero stàit profanà. 4 Për lòn a l’han mandà ‘d nùnsi an tut ël teritòri dla Samaria, a Cona, Bet-Coron, Belmain, a Gérico, e ancor a Coba, a Esora e ai varèj ëd Salem. 5 E a l’han ocupà tute le bëcche dle pì àute montagne, anmurajà ij pais ëd cole bande e fàit cheuje proviande an preparassion ëd la guera, tant pì che ant le pian-e a l’avìo acabà l’amson. 6 Joachim, ël gran sacerdòt ëd Gerusalem a coj temp, a l’ha scrivuje a la gent ëd Betulia e Betomestaim, ch’a son an facia a Esdrelon, a l’intrada dla pian-a ch’a s’ëslàrga fin-a aranda ‘d Dotain, 7 an comandàndje d’ocupé ij pass travers le montagne, përchè da là as dovertava la stra d’intrada për la Giudèa e a sarìa stàit belfé fërmeje a la montà , andova ch’a l’ero obligà për ël passagi strèit a ‘ndé anans tùit a doi a doi/an cobia. 8 E j’Israelìta a l’han fàit përparèj com a l’era stàit ordinà dal grand sacerdòt Joachim e ‘l senat dël pòpol d’Israel, ch’a stasìa a Gerusalem.

ORASSION ANANS ËD LA GUERA

9 Dël midem temp tuti j’Israelita a l’han aussà so crij a Dé con fërvorosa ‘nsistensa e tùit a son ùmiliasse con autërtanta ‘nsistensa. 10 Lor, soe fomne e le masnà, ij sò strop, sò avèj e tùit ij resident e salarià e sò s-ciavandé a son umiliasse butàndze ‘d tërliss ëd sach an sij ren. 11 Minca n’òm o fomna israelita e ij cit ch’a stasìo a Gerusalem a son prosternasse dëdnans dël templ e con la sënner an sël cupiss e a dëstendìo le man dëdnans ëd Nosgnor. 12 A l’han anvlupatà ‘d sach ëdcò l’autar e crijà àut anvers al Dé d’Israel tùit ansema e ‘ntensament, an suplicand che soe masnà a fùisso pa abandonà a l’ëstermini, soe fomne a esse s-ciave, le sità ‘d soa ardità a la dëstrussion, ël santuari a la profanassion e al dëspresi dle gent. 13 Nosgnor a l’ha sporzù l’orija a sò crij ëd lor e a l’ha virà l’ësguard a la tribulassion, antramentre che la gent a fasìa digiun da vàire di an tuta la Giudèa e an Gerusalem dëdnans al santuari dël Signor Onipotènt. 14 Joachim grand sacerdòt e tuti j’àutri sacerdòt ch’a stasìo dëdnans ëd Nosgnor e tuti coj ch’aministravo ël cult divin, con ij ren sandrà ‘d tërliss, a smonìo l’olocàust përpetual, ij sacrifissi votiv e j’oferte generose dla gent. 15 Tùit ij sò turban a l’ero coatà ‘d sënner e a ‘nvocavo a tuta fòrsa ‘d vos a Nosgnor, përchè a provëddèissa ‘d manera benìgna al destin ëd la ca d’Israel.

5

CONSÈJ ËD GUERA ANT ËL CAMP D’OLOFERNES : ACHIOR A DESCRIV LA STÒRIA D’ISRAEL

1 A l’han faje savèj a Olofernes, general an cap dl’armeja d’Assur, che j’Israelita a l’ero prontasse a la guera, e ch’a l’avìo sbarà ij pass ëd montagna, fortificà tute le bëcche pì àute e butà d’antrap ant le pian-e. 2 Chiel a l’è anrabiasse motobin, a l’ha convocà tùit ij cap ëd Moab, j’ëstratega amonita e tùit ij sàtrap ëd la còsta dël mar, 3 e a l’ha dije:” Spiegheme un pòch, fieuj ëd Canan, che gent ch’a l’é costassì ch’a stà an sle montagne, coma che a son le sità che àbito, vàire a son soe fòrse armà, e ‘ndova ch’a stà la fòrsa ‘d lor e col che a l’é ch’a sia butasse tanme cap e condotié ‘d soa armeja; i veui dcò savèj përchè ch’a sio arfudasse d’ëvnime ‘ncontra, diversament da tute le gent dl’Ocident ”.

DËSCORS DL'AMONITA ACHIOR A OLOFERNES

5 Achior, ël condotié ‘d tùit ij fieuj D’Amon a l’ha rëspondùje: ”Che mè sgnor as dégna d’ëscoté na paròla dai làver ëd sò servidor: mi i farai savèj la vrità dzora ‘d cola gent ch’a stà an sla montagna, cola davzin-a a ti: gnun-a busiardarìa andrà seurte da la boca ‘d tò servidor. 6 Ës pòpol a l’ha ij Caldé tant’ me grand-antich. 7 Lor a l’ero trasferisse anans ëd tut an Mesopotàmia, përchè a l’avìo pa vorsù seghité le divinità dij sò cé, cora ch’as trovavo ant ël pais dij Caldé. 8 An efet, a l’avìo chità la costuma dij sò cé an adorand ël Dé dij cej, col Dé che lor a l’avìo conossù: për lòn a l’avìo taparaje via d’un facia dle divinità d’antan e lor a l’avìo trovà sosta an Mesopotàmia, andova ch’a l’avì’ avù residensa për vàire. 9 Meno che, sò Dé a l’ha dije ‘d seurte dal pais che a j’ospitava e d’ëvnì ant ël pais ëd Canan. Ambelelà a son stabilisse an moltiplicand sò òr e sò argent e motobin ëd cabial. 10 Peui a son calà n’Egit, përchè la famin-a a l’avìa ciapà tut ël pais, e a son restaie tanme strangé, fin-a tant ch’a l’han trovà da vive. Ambelelà a son vnùit a esse na fòrsa ‘d bon nùmer, tant che soa dëssendensa as podìa pa contesse. 11 Mach che, a l’è alvasse contra ‘d lor ël rè d’Egit, ch’a l’ha sfrutaje ant la preparassion dij mon e, për lòn, umiliàje e trataje da s-ciav. 12 Lor a l’ha suplicà sò Dé che a l’ha patlà tut ël pais d’Egit con castigh sensa rimedi. Për lòn j’Egissian a l’han taparaje via da l’Egit, 13 E Dé a l’ha suvaje dëdnans ël Mar Ross, an 14 mnàndje për ël camin dël Sinai e ‘d Cades-Barnea: lor a l’han eliminà tuti coj ch’a stasìo ant ël desert. 15 A l’han abità ‘l pais dj’Amorita e a l’han ësterminà con soa fòrsa tùit ij Chesbonita. Apress a l’han passà ‘l Giordan e a son ansediasse an tute cole montagne. 16 A l’han mandà via dëdnans ëd lor ij Canané, ij Perisita, ij Gebusé, Sichem e tùit ij Guirgasian ch’abitavo ant ël teritòri da vàire. 17 An efet, fin-a tant che lor a pëccavo nen contra ‘d sò Dé a l’ero ant ël boneur, përchè ‘l Dé che a l’è con lor a l’ha an ghignon l’angiustissia. 18 Ma, cand che nopà a s’ëslontanavo da j’ordinament che so Dé a l’avìa fissà, a patìo ‘d gròsse dësfàite an vàire guere e deportà përzoné an pais forësté, sò Templ ëd sò Dé rasà e ij sò nemis as fasìo padron ëd soe sità. 19 Adess che a son tornà a sò Dé, a son montà da la dëspersion andova ch’a l’ero stàit sbardlà, a son arpijàsse Gerusalem, andova ch’a l’è sò santuari, e a son torna stabilisse an sle montagne, che anans a l’ero dzerte. 20 Ore, mè sgnor sovran, s’a-i fùissa càiche aberassion an costa gent përchè a l’ha pëccà contra ‘d sò Dé, valadì, s’is n’antajoma, andómie pura contra an daséndje bataja për vagnéje!”. 21 Nopà, se a-i è gnun-a trasgression da soa part, che mè sgnor a vada da n’àutra banda, përchè ‘l Signor sò Dé, a vada pa esse n’ëscù për lor e nojàutri motiv d’ësvergna për tuta la tèra!”.

REASSION DIJ SOLDÀ D'OLOFERNES

22 E varda-lì lòn ch’a l’è passà: pen-a che Achior a l’ha sarà ‘l dëscors, tuta la furfa ch’a stassionava d’antorn ëd la tenda, a l’è butasse a barboté, antramentre che j’ufissiaj d’Olofernes, j’abitant ëd la còsta e ij Moabita a vorìo masselo. 23 Andoma pa avèj tëmma d’Israelita, a disìo: I vedreve ch’a son mach un pòpol sensa esèrcit e che a peulo pa sostnì n’ëschierament ëd fòrse. 24 Donch, andómie contra, sovran Olofernes, e lor a saran pastura për tuta toa armeja!”.

6

ANTËRVENT D’OLOFERNES

1 Pasiasse l’agitassion dj’òm ch’a fasìo sercc tut d’antorn dël consèj, Olofernes , general an cap ëd le fòrse d’armeja d’Assur, a l’ha dije a Achior, a la presensa ‘d tut ël pòpol dj’Ëstrangé e ‘d tùit ij Moabita. 2: “ Chi ses-to, ti Achior, e vojàutri, mersenari efraimita, për profetisé dzora ‘d nojàutri coma ti ‘t l’has fàit ancheuj, Achior? Veusto dine ‘d nen fé guera a la dëssendensa d’Israel, përchè a l’avrìo protession ëd sò Dé da l’àut? E peui, è-lo miraco, d’àutri dio fòra ‘d Nabucodenesar? A sarà chiel a mandé soa potensa për ëstermineje da la facia dla tèra, nì a servirà sò Dé a libereje. 3 Ma noi, sò servidor, i-j ramasseroma via con un sol òm, përchè a sostniran pa la possansa ‘d nòstri cavaj. 4 I-j bruseroma a ca soa, soe montagne a saran cioche ‘d sò sangh, soe vàude pien-e a ras dij sò mòrt, nì a podran sté an pé dëdnans ëd nojàutri: andran tùit a meuire. Sòn a l’è lòn ch’a dis rè Nabucodenesar, sgnor ëd tuta la tèra: soe paròle a podran pa smentisse. 5 Ma ti, Achior, mersenari d’Amon, ti ch’it l’has dit tut sòn ant ël di ëd tò maleur, it vëdras mai pì mè moro d’ancheuj fin-a a mia arvàngia dzora ‘d costa dëssendensa ch’a ven da l’Egit. 6 Antlora ‘l fèr dij mè soldà e la caterva dij sërvent ëd mia armeja at pasrà da part a part toe còste e ti ‘t tomberas an tra le caròpe, cora che mi i tornerai a vëdte. 7 Ij mè servidor at mneran anvers ëd la montagna, an lassàndte ant un-a dle sità costrùe an sl’ersa, 8 e t’andras pa a meuire fin-a tant ch’it saras massà con j’Israelita. 9 Përchè ses-to vnùit spali? Spera nen drinta ‘d ti che lor a sio pa ciapà. Nen ëd lòn ch’i l’hai dit a sarà sensa efet “.

Achior bandì e consegnà a la gent ëd Betulia

10 E Olofernes a l’ha comandà ai sò sërvent ch’a l’ero drinta ‘d soa tenda ‘d ciapé Achior, për espónlo ant j’anviron ëd Betulia e ‘d bandilo për lasselo ant le man israelita. 11 Ij servidor a l’han pijalo e portalo fòra dal campament, an campagna rasa, a l’han mnalo ant ël bel mes ëd la pian-a anvers la montagna dov as treuvo j’adoss ëd Betulia. 12 Cand j’òm ëd la sità, a l’han s-cèiraje an sël crest ëd la montagna, a l’han ciapà j’arme e, surtì da la sità a son adressasse al crest. E tùit ij frandieuj a l’han ocupà ij vieuj ëd montà dla sità e a son butasse a pijeje a prassà. 13 J’àutri, a la sosta dla montagna, a l’han gropà Achior e a l’han bandonalo ai pendis ëd la montagna, peui a son tornàsne da sò sgnor. 14 J’Israelita, ch’a l’ero calà da la sità, a son avzinasse a chiel, a l’han dësgropalo e, portalo an Betulia, a l’han mnàlo ai cap ëd la sità. 15 An col temp a l’ero Osia fieul ëd Mica dla tribù ëd Simeon, Cabri fieul ëd Gotoniel e Carmi fieul ëd Melchiel. 16 Dun-a a l’han convocà ansema tuti j’ansian ëd la sità. Ij giovo e le fomne a son giontasse a la Ciambrej: a l’han butà Achior an mes a tuta l’adunansa e Osia a l’ha ciamaje lòn ch’a l’era ‘ncapità. 17 Ël pòr Achior a l’ha ‘rferì le paròle dite al consèj d’Olofernes e tut ël dëscors che Olofernes a l’avìa pronunsià an mes ai cap dj’Assir e lòn che con sagna a l’avìa dit contra la gent d’Israel. 18 Anlora tut ël pòpol a l’è prosternasse a adoré Dé e a l’han anvocà sò agiut con coste paròle: 19 ” Nosgnor, Dé dël cel, beica l’orgheuj dij nòstri nemis! Pòrta misericòrdia dl’umiliassion ëd nòstra dëssendensa: giùtne ant ës di ëd maleur, përchè i soma crasà ma soma dcò ij tò consacrà”. 20 Peui a l’han confortà e ancoragià Achior an laudàndlo motobin për lòn ch’a l’avìa dit e fàit. 21 Da part soa Osia , chità la runion, a l’ha ‘nvità Achior për un disné con tuti j’ansian. Për tuta cola neuit a l’han anvocà l’agiut dël Dé d’Israel.

Nòte

Travaj ancora nen terminà

---