La Bibia piemontèisa/Testament Vej/Cronache/2Cronache30
30
[modifiché]Preparassion ëd la Pasca
[modifiché]1Esechia a l'ha mandà 'd nunsi për tut Israel e Giuda e a l'ha scrivù ‘dcò 'd litre për Efraim e Manasse, për convoché tùit ant ël Templi ‘d Gerusalem a selebré la Pasca për Nosgnor, Dé d'Israel. 2Ël rè, ij sò ufissiaj e tuta la comunità 'd Gerusalem a l'han pijà la decision ëd selebré Pesach un mèis pì tard[1] che ‘l sòlit, 3përchè a l'avìo pa podù selebrela ant ël temp fissà, da già che ij sacerdòt a l'ero nen purificasse an bon nùmer e la gent a l'era pa ancora assemblasse a Gerusalem[2].
4Cost progèt d’osservé la Pasca a l’é piasuje al rè e a tut ël pòpol. 5A l'han ëstabilì ëd proclamé con na crija an tut Israel, da Bersabéa a Dan, che tùit a vnèisso a selebré an Gerusalem la Pasca për ël Signor ël Dé d'Israel, përchè vàire a l'avìo pa guernala conform a lòn ch’a l’é prescrit ant la Lege. 6Ëd corié a son partì con ëd litre da part dël rè e dij sò ufissiaj për andé an tut Israel e Giuda. A portavo ‘d litre ch’a disìo:
“Israelita! torné al Signor Dé d'Abraham, d'Isach e d'Israel e chiel a tornerà an tra 'd coj ëd vojàutri ch'a son ëscampà da la conquista dij rè d'Assiria. 7Fé pa parèj dij vòstri antich e parent ch’a l’avìo bandonà Nosgnor, ël Dé ‘d sò antich, e a son dventà n’ogèt dë sbefia, com i peule vëdde. 8Sie pa teston parèj dij vòstri grand! Deje la man a Nosgnor e vnì a sò santuari, col che chiel a l'ha santificà për sèmper. Servì ‘l Signor, vòst Dé, ëd manera che a peussa slontané da vojàutri soa ira anvisca. 9Përchè se i tornereve a Nosgnor, ij vòstri parent e fieuj a troveran misericòrdia dai sò deportator e a torneran an costa tèra. Ël Signor vòst Dé a l'é pien ëd compassion e clemensa; se i tornereve a chiel, chiel a dëstornerà pa lë sguard da vojàutri”.
La selebrassion ëd la Pasca
[modifiché]10Ij messagé a son passà da sità an sità travers ël pais d'Efraim e 'd Manasse fin-a a Zabulon. La pì part ëd la gent, tutun, a-j rija d'apress e a jë sbefiavo. 11Mach d'òm d'Aser, ëd Manasse e 'd Zabulon a son umiliasse e a son andàit a Gerusalem. 12Nopà, an Giuda, la man ëd Dé a l'é manifestasse e a l'ha generà ant la gent un pentiment concòrdi për realisé ël comand dël rè e dj'ufissiaj ch’a j’ero fidej a la paròla ‘d Nosgnor. 13Parèj na furfa gròssa a l'é assemblasse a Gerusalem për selebré la festa dij Pan Nen Alvà ant lë scond mèis. 14A l'han ëdcò ancaminasse a eliminé j'autar ëd divinità pagan-e ch’a j’ero an Gerusalem; a l'han ëdcò gavà j'autar dij përfum e a l'han campaje ant la comba dël Chidron.
15Dlë scond mèis, ël di ch'a fà quatòrdes - un mèis pì tard - ël bero 'd Pasca a l'é stàit maslà. Ij sacerdòt e ij Levita, a l'avìo onta d’avèj pa fàit parèj anans, parèj che a son purificasse e a l'han portà 'd sacrifissi brusà al Signor. 16Peui a l’han pijà ij sò pòst ant ël Templi conform a la Lege ‘d Mosè, l’òm ëd Dé. Lor a l'ero a sò pòst conform le régole fissà ant la Lege 'd Mosè, l'òm ëd Dé. Ij Levita a portavo ‘l sangh dij sacrifissi ai sacerdòt, che peui a në fasìo l’aspersion.
17Da già che vàire an tra 'd lor, a l'ero pa purificasse, ij Levita a s'ocupavo ëd massé ij babero ‘d Pasca al pòst ëd tuti coj che a l'ero nen pur da la mira dla sirimònia e për lòn a podìo pa consacré ij sò sacrifissi a Nosgnor. 18La pì part ëd la gent d'Efraim, Manasse, Issacar e Zabulon a l'ero pa purificasse; a l'han mangià Pasca an violassion ëd lòn ch'a l'é prescrivù da la Lege. Parèj che Esechia a l'ha pregà për lor, an disend: “Nosgnor misericordios, perdon-a 19tuti coj ch'a l’han pijà la decision d'andeje dapress a Dé, valadì ël Signor Dé dij sò antich, dcò sensa la purificassion necessària për ël Templi”. 20Nosgnor a l'ha esaudì la preghiera d’Esechia e a l'ha perdonà 'l pòpol.
21J'Israelita ch'a l'ero a Gerusalem a l'han parèj selebrà la festa dij Pan Sens' Alvà për sèt di con argiojissansa gròssa, antramentre che ij sacerdòt e ij Levita a laudavo tùit ij di ël Signor con dë strument ch'a arsonavo an sò onor. 22Esechia a l'ha parlaje al cheur ëd tùit ij Levita, ch'a l'avìo mostrà un sentiment ancreus për Nosgnor. Për sèt di a l'ha pijà part al disné gròss, an ësmonend ëd sacrifissi ëd comunion e laudand ël Signor, Dé dij sò antich.
23La ciambreja antrega a l'ha për lòn pijà la decision ëd festegé për d'àutri sèt di; përparèj che a l'han selebrà con gòj për n'àutra sman-a. 24An efet, rè Esechia 'd Giuda a l'avìa daje a la ciambreja mila tòr e setmila feje, antramentre che ij funsionari a l'avìo provëddùje con d'àutri mila tòr e desmila feje. Ant ël mentre, tanti sacerdòt a son purificasse.
25La celebrassion a angagiava tuta la ciambreja 'd Giuda, ij sacerdòt, ij Levita, tui coj rivà da Israel, ij forësté che a l'avìo la residensa an tèra d'Israel e coj ch'a stasìo an Giuda. 26A-i é staie n'argiojissansa strasordinaria a Gerusalem, përchè a l'era dal temp ëd Salomon, fieul ëd David, ch'a l'era mai pì vëddùsse n'afè parija an Gerusalem. 26Ij sacerdòt e ij Levita a son aussasse për benedì la gent; soa vos ëd lor a l'é stàita scotà dal Signor e soe preghiere a son rivà a la ca santa 'd Dé an cel.
Nòte
[modifiché]- ↑ O: “ant lë scond mèis”.
- ↑ Cfr. Numer 9:9-11.