La Bibia piemontèisa/Testament Vej/Cronache/2Cronache19
19
[modifiché]Ieosafat a nòmina dij giùdes
[modifiché]1Cora che rè Ieosafat ëd Giuda a l'é tornà a ca soa san e salv a Gerusalem, 2Ieu, fieul ëd Canani, ël vëggent, a l'é andaje ancontra e a l'ha dije a rè Ieosafat: “É-lo giust ëd giuté ij gram e fesse aleà 'd coj ch'a fan oposission a Nosgnor? Për sòn Nosgnor a l’é anrabiasse contra ‘d ti. 3Contut an ti a l'é 'dcò trovasse cheicòsa 'd bon: it l'has fàit brusé për tut ël pais ij paloch sacrà d'Asera e it ses angagiate a sërché ‘l favor ëd Nosgnor”.
4Ieosafat a stasìa ‘d ca a Gerusalem, ma a surtìa soens an tra la gent da Beer-Sheba a le colin-e d'Efraim, ancoragiand tùit a ‘rtorné al Signor, ël Dé dij sò antich. 5Chiel a l’ha nominà ‘d giùdes për tut ël pais e an tute le sità fortificà ‘d Giuda. 6A l'avìa dije ai giùdes: “Fé atension a lòn ch'i feve, përchè i giùdiche pa për l'òm, ma për Nosgnor, che a sarà con vojàutri ant ël moment che i pijereve 'd decision giudissiàire. 7Rispeté 'l Signor e ciapé 'd decision con deuit e sust, përchè Nosgnor nòst Dé a l'é pa për d'angiustissie, preferense përsonaj e corussion”.
8Ëdcò an Gerusalem, Ieosafat a l'ha ancaricà 'd Levita, sacerdòt e cap-famije dj'Israelita, ëd giudiché an nòm dël Signor e 'd risòlve le ruse an tra 'l pòpol ëd Gerusalem. 9Coste-sì a l’ero j’istrussion ch’a l’avìa daje: “I fareve tut ant ël rispet ëd Nosgnor, con fideltà e dritura 'd cheur. 10Tute le vire che ij vòstri compatriòta ch’a stan an sità a porteran na càusa dë 'dnans ëd vojàutri, sia ch'as trata d'un delit ëd sangh o d'àutre question ch’a peulo riguardé la Lej, ij comandament, le nòrme e ij regolament, sërché 'd rasoneje 'd nen butesse an tòrt con Nosgnor, che soa ira a vada pa a sversesse ansima 'd vojàutri e 'd nòstra nassion. Se i fareve përparèj, i sareve lìber da la colpa. 11Marché da bin, che Amaria, sacerdòt an cap, av guiderà an tute le question religiose, antramentre che Zebadia, fieul d'Ismael, governator ëd la casà 'd Giuda, për tut lòn che a peul avèj atinensa con ël rè. Ij Levita a saran a vòst servissi tant 'me scrivan e fonsionari. Avèj corage e compì da bin ij vòstri dover[1]! E che Nosgnor a sia con coj ch'a fan lòn ch’a l’é giust”.
Nòte
[modifiché]- ↑ O: "Sie fòrt e buteve a l'assion".