La Bibia piemontèisa/Testament Vej/Cronache/2Cronache19
19[modifiché]
Ieosafat a nòmina dij giùdess[modifiché]
1Cora che rè Ieosafat ëd Giuda a l'é tornà a ca soa san e salv a Gerusalem, 2Ieu, fieul ëd Canani, ël vëggent, a l'é andaje ancontra e a l'ha dije a rè Ieosafat: “É-lo giust giuté ij gram e fesse aleà ëd coj ch'a fan oposission a Nosgnor? Për sòn Nosgnor a l’é anrabià contra ‘d ti. 3Contut an ti a l'é 'dcò trovasse cheicòsa 'd bon: it l'has fàit brusé për tut ël pais ij paloch sacrà d'Asera e it ses angagiate a sërché ‘l favor ëd Nosgnor”.
4Ieosafat a stasìa ‘d ca a Gerusalem, ma a surtìa soens an tra la gent da Beer-Sheba a le colin-e d'Efraim, ancoragiand tùit a ‘rtorné al Signor, ël Dé dij sò antich. 5Chiel a l’ha nominà ‘d giùdess për tut ël pais e an tute le sità fortificà ‘d Giuda. 6A l'avìa dije ai giùdess: “Fé atension a lòn ch'i feve, përchè i giùdiche pa për l'òm, ma për Nosgnor, che a sarà con vojàutri ant ël moment che i pijereve 'd decision giudissiàire. 7Rispeté ël Signor e ciapé 'd decision con deuit e sust, përchè Nosgnor nòst Dé a l'é pa për angiustissie, preferense përsonaj e corussion”.
8Ëdcò an Gerusalem, Ieosafat a l'ha ancaricà 'd Levita, sacerdòt e cap-famije dj'Israelita, ëd giudiché an nòm dël Signor e 'd risòlve le ruse an tra la gent ëd Gerusalem. 9Coste-sì a l’ero j’istrussion ch’a l’avìa daje: “I fareve tut ant ël rispet ëd Nosgnor, con fideltà e dritura 'd cheur. 10Tute le vire che ij vòstri compatriòta ch’a stan an sità a porteran na càusa dëdnans ëd vojàutri, sia ch'as trata d'un delit ëd sangh o d'àutre question ch’a peulo riguardé la Lej, ij comandament, le nòrme e ij regolament, sërché 'd rasoneje 'd nen butesse an tòrt con Nosgnor, che sò fot a vada pa a sversesse ansima 'd vojàutri e a nòstra nassion. Se i fareve përparèj, i sareve lìber da la colpa. 11Marché da bin, che Amaria, sacerdòt an cap, av guiderà an tute le question religiose, antramentre che Zebadia, fieul d'Ismael, governator ëd la casà 'd Giuda, për tut lòn che a peul avèj atinensa con ël rè. Ij Levita a saran a vòst servissi tant 'me scrivan e fonsionari. Avèj ‘d corage e compì da bin ij vòstri dover! E che Nosgnor a sia con coj ch'a fan lòn ch’a l’é giust”.