La Bibia piemontèisa/Testament Vej/Cronache/2Cronache18
18[modifiché]
Aleansa ‘d Ieosafat con Acab[modifiché]
1Ieosafat, ch’a l’avìa ‘d gran’ richësse e glòria, a l’ha podù fé n’aleansa con Acab, rè d’Israel an combinand ël mariagi ‘d sò fieul con la fija d’Acab. 2Dòp càiche ann, a l'é calà a feje visita an Samaria a Acab. Acab a l'avìa fàit massè për chiel vàire moton e vache për onoré Ieosafat e ij sò ufisié. Peui a l’ha përsuadulo a buté soe fòrse ansema a le soe për arcuperé la sità ‘d Ramot-Ghilead.
3Rè Acab d'Israel a l'ha dije a rè Ieosafat ëd Giuda: “Ves-to vnì con mi contra 'd Ramot-Ghilead?”. Chiel a l'ha rësponduje: “Fà fiusa su 'd mi coma su ti midem. Mia armeja a l'é a toa disposission; i-i sarai con ti an bataja”. 4Peui Ieosafat a l’ha giontà: “Ma sërcoma prima lòn ch’a në pensa Nosgnor[1]”. 5Parèj ël rè d’Israel a l’ha ciamà ansema ij profeta. A-i në j’era quatsent e a l’ha ciamaje: “L’avriom-ne da taché Ramot-Ghilead o nen?”. Lor a l’han replicà coma na sola vos: “Taché! Dé a la butrà an podèj dël rè!”. 1 Ieosafat a l'ha ciamaje: “Ma fòra dë sti profeta-sì l’eve-ne pa un profeta ‘d Nosgnor? I l’avrìo ‘dcò da ciameje a chiel, pa vera?”.
7Ël rè d'Israel a l'ha respondù a Ieosafat: “A-i j’é ancora n'òm ch’a podrìa consulté për nojàutri la volontà ‘d Nosgnor, mach che mi col-li i l’hai an òdio përchè am profetisa mai la prosperità ma sèmper ël maleur! A l'é Micaia, fieul d'Imla”. Ieosafat a l'ha replicà: “Un rè a dovrìa pa parlé parèj! Scotoma ‘dcò lòn che col-lì a l’ha da dine”. 8Parèj ‘l rè d’Israel a l’ha ciamà un dij sò ufissié e a l’ha dije: “Mneme an pressa Micaia, fieul d'Imla”.
Micaia a profetisa contra Acab[modifiché]
9Ël rè d'Israel e rè Ieosafat ëd Giuda a l'ero tui doi stà an sù ‘d tròno e vëstì ëd soe vestimente reaj ant l’èira a l’intrada dla pòrta ‘d Samarìa. Tùit ij profeta d’Acab a l’ero ‘n camin ch’a profetisavo ambelelà dnans ëd lor. 10Un ëd coj profeta, Sedechia, fieul ëd Chenana, a l’era fasse ‘d còrn ëd fer e a disìa: “Sossì a l’é lòn ch’a dis Nosgnor: Con costi còrn vojàutri i scanereve j’Aramé fin-a a soa dëstrussion compléta!”. 11Tuti j’àutri profeta a j’ero d’acòrdi. A disìo: “Vera, monté a Ramot-Ghilead e sie vitorios përchè Nosgnor a acorderà al rè la vitòria!”.
12Ant ël mentre, ‘l mëssagé ch’a l’era andàit da Micaia a l’ha dije: “Scota, tùit ij profeta a son d'acòrdi che 'l rè a-i la farà. Toe paròle a l'han da esse mideme a le soe. Conferma che dcò ti ‘t ses d’acòrdi con lor e promëttje na bon-a riussìa”. 13Ma Micaia a l’ha replicà: “Coma ch'a viv ël Signor, mi i dirai mach lòn che mè Dé am dis ëd dì!”.
14Quand che Micaia a l’é rivà ‘dnans al rè, Acab a l’ha ciamaje: “Micaia, avriom-ne da taché Ramot-Ghilead o pa?”. Micaia a l’ha replicaje ‘d manera sarcàstica: “Sicura! Taché e sie vitorios! A tomberan tùit an vòst podèj!”. 15Ma ‘l rè a l’ha dije brusch: “Vàire vire ch’i l’hai da dite ch’it l’has da dime mach la vrità cora ch’it parle an nòm ëd Nosgnor?”. 16Anlora Micaia a l’ha dije: “Ant na vision i l'hai vëddù tut Israel sbardlà an sle montagne coma s’a fusso feje sensa bërgé. E Nosgnor a dis: Sò padron a l’é stàit massà. Màndje torna a ca an pas!”.
17Ël rè d'Israel a l'ha dije a Ieosafat: “L’avij-ne pa dite che chiel-sì a l'avrìa profetisà gnente ëd bon, se nen ëd maleur?”. 18Alora Micaia a l’ha seguità a parlé e a l’ha dit: “Përtant, scoté la paròla 'd Nosgnor. Mi i l'hai vëddù ël Signor astà dzora 'd sò tròno, con tuta l'armeja dël cel ch’a stasìa a soa drita e a soa mancin-a. 19Nosgnor a l'ha ciamà: ‘Chi é-lo ch'a ambrojerà rè Acab d'Israel, përchè a vada a marcé contra 'd Ramot-Ghilead e a meuira ambelelì?”. E a l’é staie tanti sugeriment a cost propòsit. 20A la fin a l'é fasse anans n'ëspìrit, che, presentàndse al Signor, a l'ha dit: “L'angabiolerai mi!” Nosgnor a l'ha ciamà: “Com é-lo ch’it lo faras?”. 21A l'ha arpijàit: “I andrai e i farai an manera che tùit ij profeta d’Acab a-j diso mach ëd busiardarìe”. Ël Signor a l'ha dit: Va bin, it l’avras un bon ésit. Va e fà coma it l’has dit”.
22“Vëddes-to? Nosgnor a l’ha butà në spirit ëd tromparìa ant la boca dij tò profeta, përchè Nosgnor a l’ha pronunsià toa condan-a”.
23Antlora Sedechia fieul ëd Chenana a l'é avzinasse e a l'ha sgiaflà Micaia an sla ciafërla an disend: “Da ‘ndova ch’a l’é passà lë Spirit ëd Nosgnor quand ch’a l’é surtì da mi për parlé a ti?”. 24Micaia a l'ha rësponduje: “Varda, ti 't lo vëdras passé cora ch’it andras da na stansia a l'àutra për stërmete!”.
25Antlora 'l rè d'Israel a l'ha dit: “Ciapé Micaia e portelo da Amon, governator ëd la sità e a mè fieul Joas. 26Daje cost órdin da part dël rè: ‘Buté cost òm ant na përzon e deje mach da mangé pan e eva fin-a tant che mi i sìa artornà san e salv da la bataja!”. 27Ma Micaia a l’ha replicà: “Se dabon it torneras san e salv, a l’é përchè Nosgnor a l’ha pa parlà për mè mojen. Marchelo da bin, tui vojàutri!”.
La mort d’Acab[modifiché]
28Anlora Rè Acab d’Israel e Rè Ieosafat ëd Giuda a l’han marcià con soe armeje contra 'd Ramot-Ghilead. 29Ël rè d'Israel a l'ha dije a Ieosafat: “Për andé an guèra mi 'm dëghiserai e gnun am arconosserà, ma ti resta coma ch’it ses vëstì”. Parèj che 'l rè d'Israel a l'é travestisse e lor a son andàit a la bataja.
30Ël rè 'd Siria[2] a l'avìa comandà ai sò cap dij chèr ëd guèra: “Taché mach ël rè d’Israel! Ocupeve pa nen dj’àutri!”. 31Parèj, cora che ij comandant dij chèr a l'han vëddù Ieosafat a son disse: “Col-lì a l'ha da esse 'l rè d'Israel!”. E a l'han sircondalo për voleje a còl, ma Ieosafat a l'é butasse a crijé e Nosgnor a l’ha salvalo fasend ëslontané da chiel coj ch’a l’avìo tacalo. 32An efet, cora che ij comandant dij chèr a l’ero rendusse cont che chiel ch'a l'era pa 'l rè d'Israel, tùit a son slontanasse da chiel.
33Mach che n'arcé, tendù l'arch a l'asar, a l'ha colpì ël rè d'Israel an tra le maje dl'armura e la corassa. Ël rè a l'ha comandaje a sò aurìga: “Vira, pòrtme fòra da la mës-cia përchè i son ferì”. 34La bataja a l'é andàita anans për tut col di; ël rè d'Israel a l'é rëstà an sël chèr fin-a sèira an facia a j'Aramé, peui, calà 'l sol a l'é mòrt.