La Bibia piemontèisa/Testament Vej/Complente/Complente 3
Complente[modifiché]
3[modifiché]
An mes dij pior a-i é na speransa[modifiché]
1Mi i son l'òm ch’a l'ha conossù 'l sagrin, sota 'l foet ëd soa flin-a. 3Chiel a l'ha portame e fame marcé ant ël top e sensa lus. 3Contra 'd mi sol, chiel a vira e a toira soa man tut ël di. 4Chiel a l'ha fàit ëvnì veja mia carn e mia pel: a l’ha rompù ij mè òss. 5A l'ha assediame, a l’ha anserciame con d’afél e ‘d tribulassion. 6Chiel a l'ha confiname ant ëd pòst ëscur, coma s’i fussa un che a l'é mòrt da vàire.
7A l'ha murame viv e i peudo pi nen seurte; coma ch’a son greve mie caden-e. 8Cand ëdcò mi i dovèissa crijé e ciamé, chiel a stenz mia preghiera. 9Chiel a l'ha sbarà mia stra con ëd pere, stopà ij mè vieuj. 10Chiel a l'é për mi n'ors a l'avàit, përparèj d'un leon ëstermà. 11Fasénd-me dëstorné da mia stra, chiel a l'ha strompame, a l'ha fàit ëd mi n'oror. 12A l'ha fàit bandé sò arch e a l'ha frapame parèj d'un bërsaj për soe flece.
13A l'ha piantà le flece 'd soa faretra ant ij mè ren. 14I son ëvnùit a esse la fàula 'd tuta mia gent, për lor i son la ciabra tut ël di. 15I son ësvers d'ameiror, chiel a l' ha anciarmame d' absint. 16A l'ha fame mastié d'erbe mère, s-ciapame ij dent con ëd la giàira; a l'han quatame 'd sënner. 17Mia ànima a l'ha pì gnun-a pas e i l'hai dësmentià 'l boneur! 18Antlora i l’hai dit: “I peudo pì nen soporté tut sòn. I l’hai përdù la speransa ant l’agiut ëd Nosgnor”.
19Arcòrdte 'd mia misèria e 'd mie peregrinassion, ch’a son amere coma ‘l tòssi[1]. 20I penso sèmper a sossì e grand a l’é mè sviliment. 21Im n’aviso, contut, ëd cheicòsa ch’a l’é l’ùnica rason ëd mìa speransa[2]: 22la misericòrdia ‘d Nosgnor a vnirà mai a manché; soe compassion a son pa andàite a la fin. 23Lor as arneuvo tute le matin, soa fedeltà a l'é granda! 24Im disìa: ‘Nosgnor medésim a l’é mia ardità: a l'é për lòn che mi i spero an chiel".
25Nosgnor a l’é bon anvers ëd coj ch’a lo speto, coj ch’a lo sërco. 26A l’é bin ëspeté con passiensa che Nosgnor an lìbera[3]. 27A l'é bin për l'òm che a peussa porté 'l giov fin-a dal temp ëd soa gioventura; 28ch’a peussa setesse da sol an goernand ël silensi cand che Nosgnor a lo castiga; 29ch’as në staga dëstèis con la fàcia ant la póer: a peul desse che për chiel a-i sia ‘ncora speransa! 30E bìn, ch’a spòrza la ciafërla a col ch’a lo frapa e ch’a aceta j’ofèise dij sò nemis, 31përchè Nosgnor a possa pa andaré l'òm për sèmper. 32A podrà bin dene d’aflission, ma peui chiel a l’avrà compassion ëd nojàutri, përchè soa misericòrdia a vnirà mai a manch. 33Përchè a l'é dë stracheur che Nosgnor a sagrin-a e a umilia ij fieuj ëd l'òm!
34Ant ël moment che a së scarpiso e as craso tùit ij përzoné d'un pais, 35cand ch’a së sfàussa 'l dirit ëd n'òm dë ‘dnans a la presensa dël Pì-Àut, 36cand ch’as fà tòrt a n'òm ant un process, miraco che Nosgnor vëdd-lo pa?
37Chi ch’a podrìa comandé ch’a sia fàit cheicòs che Nosgnor a l’àbia pa decretalo anans? 38Miraco che a l'é pa da la man dël Pì-Àut che seurt-lo 'l mal e 'l bin? 39Che rason l'avrìa-lo l'òm ëd barboté cand ch’a l’é castigà për ij sò pecà? 40A sarìa mej për chiel, pitòst, fesse bin n’esam ëd cossiensa e artorné da Nosgnor. 41Anlora, aussoma nòst cheur e nòstre man anvers a Nosgnor ch’a stà an cel. 42Nojàutri, mach nojàutri i l'oma pecà; noi, noi i soma stàit d'arviros e ti ’t ses ëstàit con nojàutri sensa pietà. 43Ti 't ses anvlupate 'd flin-a e it l'has patlane; it l’has massane sensa misericòrdia. 44It ses anvlupate drinta na nìvola përchè nòstre preghiere a podèisso pa passeie ‘ndrinta. 45It l’has bandonane an tra le nassion coma dë mnis, n'arfud ëd le gent. 46Tùit ij nòstri nemis an parlavo contra. 47I soma pien dë sburdiment, përchè nojàutri i soma tombà ant ël trabucet ch’a l’avìo butàne ‘dnans, i soma stàit vastà e ruinà.
48Ij mè euj a së slinguo an bialere për ël dësastr ch’a l’é tornaje a còl a mia gent. 49Torent ëd lerme a ven-o giù dai mè euj e as fërmo pa. I peudo nen deme ‘d pas tant che mè pòpol a l’é stàit dësblà, 50fin-a al moment che Nosgnor a varda e a vëdd da l'àut dël cel. 51Lòn che ij mè euj a vëddo am dan n’aflission ch’a finiss mai: lòn ch’a l’é capitaje a le fomne ‘d Gerusalem a l’é afros.
52A l'han dame la cassa, a l’han dame dapress parèj 'd n'osél, coj che am esecravo sensa na rason. 53Lor a l'han pressipità mia vita ant na tampa, a l'han ciapame a prassà. 54L’eva a l'é passà dzora ‘d mia testa e i pensava che giumai i j’era a la fin. 55Da col poss ancreus i l'hai 'nvocà tò Nòm, Nosgnor 56e ti ’t l’has sentù mè crij, scotà mia preghiera e mè apel. 57Antlora it ses avzinate a mi e it l'has dit: "Gnun-e tëmme". 58Nosgnor! It ses ëstàit ti ch’it l’has guername e ch’it l'has dësangagià mia vita. 59Ti 't l'has vëddù, Nosgnor, ël tòrt che a l'é stame fàit: réndme giustissia. 60Ti 't l'has vëddù soa flin-a ‘d lor, tùit sò complòt contra 'd mi.
61It l'has sentù ij sò oltragi, Nosgnor, tùit ij sò complòt contra 'd mi, 62lòn che ij mè aversari a ciosion-o contra 'd mi, për tut ël di. 63Che as seto o che as levo, varda, i son dventà na cansonëtta për lor. 64Daje 'l contracambi, Nosgnor, conform a l'euvra 'd soe man. 65Faje vnì dur ëd cheur, che toa maledission a peussa esse dzora 'd lor! 66Daje dré an toa flin-a e dësradisje sota ‘l cel, Nosgnor.