La Bibia piemontèisa/Testament Neuv/At/At 24
24[modifiché]
Process contra Pàul[modifiché]
1Sinch dì pì tard, Ananìa, ël gran sacerdòt, a l’era ansema a j’ansian dël pòpol e con n’avocat, un tal Tertùl, e a l’han presentasse dë 'dnans al governator për acusé Pàul. 2A l’han falo comparì e Tertùl a l’ha comensà soa acusassion. 3A l’ha dit: “Ilustrissim Feliss! I conossoma an tut e për tut - i lo disoma con ògni sòrt ëd ringrassiament - la granda pas che nojàutri Giudé i l’oma otnù për tò mojen e për ij mijorament[1] antivist ch’it l’has realisà për ës pòpol. 4Coma ch’i voloma nen fete perd-te ‘d temp, it pregoma dë stene a sente un chèich moment con toa bin conossùa indulgensa. 5I l’oma trovà che st’òm-sì a sia motobin pericolos përchè ch’a cissa ‘d sedission tra tuti noi Giudé an tut ël mond, e ch’a l’é cap ëd la seta dij Nasaren. 6Pì ‘d lòn, a l’ha fin-a tentà ‘d profané ‘l Templi. Parèj i l’oma pijalo e i l’oma vorsù giudichelo conforma a nòstra lege. 7Ma ‘l comandant Lisia, essend rivà, a l’ha levanlo da le man ëd gran fòrsa, 8dasend l’ordin ch’ij sò acusator a vnìsso da ti. Ora, it podras savèj da chiel midem, interogand-lo, tute cole còse ch’i l’oma faje l’acusa”. 9J’àutri Giudé a l’han ëdcò confermaje che tut lòn ch’a disìa Tertùl a l’era vera.
Difèisa ‘d Pàul dë 'dnans a Feliss[modifiché]
10Anlora ‘l governator a l’ha fàit segn a Pàul ch’a parlèissa a soa difèisa. Pàul a l’ha dit: “Savenda ch’a-i é già vàire d'agn ch’it l’has l’aministrassion ëd la giustissia[2] an ësta nassion, i son bin ancoragià a rësponde a mia difèisa dë 'dnans a ti. 11Ti medésim it peude informete fàcilment ch’a-i é nen ëd pì ‘d dódes dì ch’i son montà a Gerusalem an pelerinagi. 12Ij mè acusator a l’han nen trovame ant ël Templi an disputand con gnun e men che men-o an causand d’arvire tra ‘l pòpol, tant ant le sinagòghe che ant la sità. 13Dle acuse che ora am fan, a peudo porté gnun-a preuva.
14Lòn ch’i arconòsso dë 'dnans a ti a l’é ch’i rendo l’adorassion al Dé dij mè antich an seguitand cola Vìa che lor a ciamo na seta; i chërdo a tut lòn ch’a l’é scrit ant la lege e ant ij Profeta. 15I l’hai l’istessa speransa an Nosgnor ch’a l’han lor, che chiel a farà arsussité tant ij giust che j’ingiust. 16A l’é për lòn ch’i serco d’avèj sèmper na cossiensa neta dë 'dnans a Nosgnor e dë 'dnans a tuta la gent.
17Ora, dòp vàire agn i son ëvnù a Gerusalem për fé ‘d limòsne a mè pòpol e a smon-e d’oblassion ant ël Templi. 18Ij mè acusator a l’han vëddume ant ël Templi pròpi mentre ch’i compìa na sirimònia ‘d purificassion. Aranda ‘d mi a-i era nen ëd furfa o ‘d tumult qualsëssìa[3]. 19Tutun, a-i era lì chèich Giudé dla provinsa dl’Asia: a dovrìo esse lor ambelessì ancheuj a feme d’acuse, s’a l’han cheicòsa contra ‘d mi! 20Ch’a sio coj-lì a dise s’a l’han trovà ch’i comëttìa coj crìmen che ‘l Sinedri a dis ch’i l’hai comëttù. 21O ch’as trata mach ëd cole paròle ch’i l’hai dite a àuta vos dë 'dnans a lor: ‘Ancheuj i son ciamà an giudissi da vojàutri përchè i chërdo a l’arsurression dai mòrt”[4].
22Anlora Felìss, ch’a conossìa precis tut lòn ch’as arferiss a la Vìa ‘d Nosgnor, a l’ha mandà a n’àutr dì la càusa an disend: “Cand ch’ël comandant Lisia a sarà vnù giù, i pijerai na decision an vòst cas”- 23Peui a l’ha comandà a un senturion ch’e Pàul a seguitèissa a esse custodì, ma ch’a l’avèissa ‘dcò na chèica libertà, sensa antërdì a cheidun dij sò ch’a vnisso a trovelo e a rendje ‘d servissi.
Pàul dë 'dnans a Felìss e a Drusilla[modifiché]
24Ora, chèich dì dòp, Feliss a l’é vnù con Drusilla, soa fomna, ch’a l’era Giudéa, e a l’ha mandà a serchè Pàul, e a l’ha ciamaje ch’a-j parlèisso dla fede an Gesù Crist. 25E coma che Pàul a parlava dla giustissia, dël domini dj’instint e dël giudissi ch’a vnirà, Felìss a l’é sbaruvasse, e a l’ha dije: “Për adess vatne, e cand ch’i l’avrai n’àutra ocasion, it mandërai torna a ciamé”. 26Feliss a sperava, ant l’istess temp, che Pàul, për esse liberà, a l'avrìa daje ‘d bej sòld. A l’é parèj ch’a lo mandava a ciamé soens, e a dëscorìa ansem a chiel.
27Dë sta manera-sì a son passaje bin dòi agn. A Feliss a l’é peui suceduje Pòrsi Festo. Felìss, volend fé piasì ai Giudé, a l’avìa lassà Pàul an përzon.