Attilio Spaldo/Temp ëd vendumia
Temp ëd vendumia
[modifiché]Pi frësche dl’uva nèira e bin madura,
fruta da cheuje sla matin radiosa,
le vëndumiòire a slanso ant l’aria pura
coma un arciam1, una canson gioiosa.
N’arciam d’amor che a va për le colin-e,
travers ai brich, ai bòsch, a le campagne,
portà da tante vos gentile e sclin-e2
pi dosse dl’uva nèira dle taragne3.
Fiëtte robuste, alegre e degordìe4,
sincere coma ‘l vin, a canto an festa;
un a-j mangia con j’euj, bèiv ël sò rìe
che coma ‘l vin a fa giré la testa.
Un quàich basin a scapa dë scondion
daré dle feuje rosse dla taragna:
përchè l’é sempre istess ël pcit baron
ëd j’uve vëndëmmià, lì, ‘nt la cavagna?