Attilio Spaldo/Sèira turinèisa
Sèira turinèisa
[modifiché]Sèira grisa d’invern che tut a nija
drinta la nebia: a marcia a testa bassa
bin pòca gent e a va coma sburdìa
ant l’ombra còtia che d’antorn la fassa.
Son euj ëd luv, che silensios a sghija,
le lus d’un àuto, e a smijo a na ramassa
ij branch d’un erbo, ant ël pugn sèch, ’d na strija.
Sul cheur as pòsa coma un vel ëd giassa.
Ma da quàich part, chissà da ’ndova, a ven,
bin conossù, un profum pròpe nostran,
dësvié n’onda d’arcòrd e d’alegrìa.
Scòla, teatro, primi amor: seren
e bej j’ero coj di già tant lontan:
profum dle “brusatà”, che ’d poesìa!