Sèira dij mòrt

Sèira dij mòrt: òh che malinconìa
col dindané dle ciòche, grev, lontan,
mentre ant lë scur, sla tèra ansugnichìa
na pieuva frèida, fin-a a ven giù pian!

Feuje ch’a marso, nebia, nostalgìa
ëd j’ànime angossà: leger a van
j’arcòrd dij mòrt an ten-o companìa.
Stassèira ’l cheur dla gent a bat pì uman.

Che ’d creature a seufro për ëd ferìe
ancor tròp frësche; e sensa gnun confòrt
che ’d làcrime che a scoro, dolorose,

su ’d vej rosari tnù da ’d man rupìe!
A le neuit, su le tàule silensiose,
un pò ’d castagne, frèide, a speto ij Mòrt-