Attilio Spaldo/Laghet ëd montagna
Laghet ëd montagna
[modifiché]A-i é ‘d laghèt dël pi bel bleu ch’a-i sìa,
con rive tempestà ‘d piumèt e ‘d fior
coma un mosàich pressios, pien ‘d poesìa,
come në smalt cangiant ëd sent color.
A-i é ‘d laghèt ch’a san ‘d malinconìa
coj dì che ‘l cel a l’é pi gris che lor,
quand la tormenta a l’ha ‘l grigné6 ‘d na strìa
e la natura a dà pi nen ‘d calor.
A-i é ‘d laghèt al fond dle combe scure
trames ai ròch ch’a-i ten-o përzoné,
doa che ‘l camoss a bèiv a j’aque pure
ch’a nasso da la fiòca dij giassé;
doa che l’òm, tra j’autre creature,
dësmentia ‘l mond, e sà mach pi sugné.