Coma l'é bel

Un poeta bicerin che làuda la primavera d’invèrn

COMA L’è BEL cogliesse su an colin-a
su l’erba còtia e tënra an fond a un prà,
sota le frasche an broa ’d na boschin-a
che gnanca ’l cel an vèd: pròpi stërmà
andoa ’s sent mach la lòdna cantarin-a;
e strenze s-ciass na fiëtta ant na brassà
për filtré ant cheur la musica divin-a
dij basin dla soa boca profumà!
E, li, canté nostra canson pi bela:
cola ch’a riva, come un sofi ’d vent
ant ël profond dle ven-e e an fa content...
Peuj quand ch’ai seurt, rijenta e barivela,
la lun-a për butesse an su l’avàit,
basela an boca e... lòn ch’l’è stait l’è stait!

Da Ël Tòr N° 29/30 ~ 15 Dzèmber 1946 –1 Gené 1947.