| “
|
Stame davsin, mè fieul, dame da man,
stame davsin, che se la vita am giuta,
‘t compagnerai ancontra tò doman;
Mi son tò amis për la stra bela e bruta.
Sla pòrta duverta ëd toa neuva vita
lasste porté da le mie man, ch’a san
coma la stra dël mond a l’è an salita.
Stame davsin, mè fieul, marcioma pian.
Un pass dòp l’àutr, peuj mi i andraj pì adase;
ti 't corëras e mi staraj 'ndaré.
A pòch a pòch mè cheur ‘s farà pì pasi.
Mi ‘m fërmeraj e ti it vardras andré.
Ma dess stame davsin, marcioma adase,
i l’oma ancora tanta stra da fé!
|
”
|
