Armand Motura/Reuse rosse
Reuse rosse
[modifiché]Nen ëd richëssa ò ’d gloria,
ma un cantonin ëd pas,
sensa passà né stòria;
un cantonin ëd pas,
lontan da la baraca,
fait për podèi sugné,
dova la testa straca
i peussa riposé.
Una casòta bianca
ch’a guarda un tochèt d’eira;
na tòpia, un fi, na banca,
un pugn ëd tèra neira
ch’i peussa coltivé;
e tante reuse rosse,
tomàtiche, pensé,
na fila giauna ’d cosse,
povron, e magioran-a
vsin a la trasparenta
eva d’una fontan-a
petègola e rijenta.
Avèi un bel cagnass
ch’a bàula e a mostra ij dent,
al pi leger dij pass,
a l’avsiné dla gent.
E peui una fomnin-a
ch’am ciama da la fnestra,
quand ch’a l’è l’ora ’d sin-a;
e che mangiand la mnestra,
am parla dla sartòira,
dij pois ch’i cujeroma,
dij crussi dl’arvendiòira,
dij cit ch’i comprerom...
e che setà davsin,
godendse nòst bel ni,
am parla ’d nòstra bin
ch’a finirà mai pi!
Vive la poesia,
pensala escrivla mai,
perché nòst mond a sia
lontan da tuti ij guai.
la mia casòta bianca,
col tòch ëd tèra neira,
la tòpia, ’l fi, na banca,
la fontanin-a, l’èira,
la vos ëd mia fomnin-a,
la fila giàuna ’d cosse,
ij përro, la galin-a...
e tante reuse rosse!
Genè 1928 – Da «Reuse rosse» 1947