Armand Motura/Prim istà

Prim istà

Su an sël Vinvert la fiòca l'é sparìa
e, sì, j'amson l’han già 'l giaunèt dla paja;
j'è 'd nivolëtte an cel che a coro via,
che 'l vent dë dzora a sofia e a jë sparpaja.

E che 'd fior ant ij pra! Ël mond a smija
tut colorà. Dnans che 'l paisan a taja
la sèil e ij fen, ël senté 'd Sauze a nija
ant ën mar dë spi d'òr àut ch'a svantaja.

Tròp curt, istà 'd montagna për toa blëssa,
t'ses coma ij dì, che i l'oma 'l cheur content,
e che as na van parèj, ant un moment.

Ma adess, përchè penseje? Na carëssa
l'è 'l doss përfum dle fior, e 'l bleuv dël cel,
fioragià 'd nivolëtte, l'é tant bel!

Armand Motura