| “
|
L'è 'l dì marcà ‘nsima ai lunari vej
e a l'è rivà la gent dai borgh lontan,
con n'aria 'd festa e adòss ij vestì bej,
tirandse apress le bestie che a van pian.
Le dòne a l'han butà 'l vestì da sposa,
scufie bianche e bindej slë scur dël pann,
e adess s'amugio su la piassa erbosa
che ancheuij l'é fera, la pì gròssa dl'ann.
J'òm a stan drit ant ël canton dla piassa,
avar 'd paròle an mes al crijassé;
discuto pian ëd fen, ëd bestie, 'd rassa,
e antorn a lor s'afano ij marossé.
Cont fàit a ment sël pressi e sël guadagn,
an mes al contraté dle mërcandin-e
e 'l ciaramlé dle fomne dij cavagn,
che'l’han portà giù 'l butir e le galin-e.
Sì con na strèita 'd man as fa 'n contrat,
e 'l musì longh dle bestie 'n pò' sburdìe
o 'l nitré d'un pojin che a fa 'n po' 'l mat
a compagno 'n va-e-ven coma 'd furmìe.
Fra 'j crij 'd paura dij crinèt da làit
l'è 'n mërcandé prudent, che lòn che as pija
s'dev vardé bin: l'é da 'n contrat mal fàit
ch'a peul manché 'd pitansa la famija.
|
”
|
