Armand Motura/Lament partigian

Lament partigian

A mè amis partigian Fulvio Davì
“ Fischia il vento…soffia la bufera…”

…le panse veuide e pòchi strass adòss…
Tut provisòri antorn! Na còsa vera:
sta rabia sorda ch’is portoma ant j’òss!

Ma noi cantoma, e a va travers al cel
nòstra canson, e nòstr pensé a va al pian
dova, për noi, la giù, j’è gnente ‘d bel;
mach ëd gusaja nèira e ‘d dur alman.
Rabia dij giovo! Còsa a j’é ‘d pì trist?

Ma, già ant l’età dl’amor e dle canson,
còsa a l’han fàit ëd noi i l’eve vist:
a l’han mostrane a odié, sensa përdon.

L’han mach parlane sempre ‘d guèra e ‘d mòrt…
baston…fusij…minace e parolasse…
fin che ant ël cheur l’oma sentù ‘l gran tòrt
che a l’avìo fane, e i l’oma ribelasse!

I l’oma piàit la strà vers j’àutre rive,
lìber e onest l’era nòstr cheur ‘d vint ani;
fòrse vorìo mach sentisse a vive
lontan da tut ël tòssi ‘d tanti ani.
E ti, montagna nòstra, granda e pura,
t’ën guerne, bon-a mare, anti j tò brass;
ti sola it lo difende, ti ‘t l’has cura
‘d s’esèrcit generos, quatà dë strass.

Soma ‘d giovo scolé scapà da ca,
o ‘d vej già frust për d’ani ‘d lòta dura,
tuti, sensa regret l’oma lassà
al pian un tòch ëd cheur…e la paura.
Soma scapass-ne ansema e gnente a j’era
che a l’ha podù fërmé nòstra rivòlta,
l’oma scapà la mòrt e la galera
për sentse òm e lìber për na vòlta.
Ma ahidé!...se ‘t coste car nòstr ideal!

Su tuti ij ròch l’oma già fàit na cros…
i l’oma ‘l cheur che a fà già squasi mal…
ël verd dij pin l’é già maciasse ëd ross.

Oh, montagna, montagna…! Con tò vent
che a ven giù da la Sieta e ‘l Genevrì
pòrtje la nòstra vos a cola gent;
disje che sì, tra viòle e genepì,
a-i nass na fior che a sà ‘d cò tant ëd bon:
as ciama Libertà! L’é un don pressios,
ma a-j basto nen për vive le canson,
che a veul esse bagnà ‘d sangh generos.
E pòrtje a nòstre dòne bele e fòrte,
che a pioro dë stërmà, da ant sò canton,
le speranse ëd nòstr cheur che a son mai mòrte
ma frësche come st’eva dël Chison.

E che a-j lo dijo ai fieuj che a torneran
su ste pasture ‘d nòstra soferensa:
che l’òm a peul fé sensa ‘d cò dël pan
ma ‘d Libertà chiel peul nen fene sensa!

Për lòn, cantand, seguoma la coalera
dij nòstri mòrt, guardand anvers mesdì,
për conquisté la nòstra primavera,
për fabrichesse ancora un tòch d’avnì.

Luj 1950