Armand Motura/Che bel volèisse bin an primavera

Che bel vorèisse bin an primavera

Che bel vorèisse bin an primavera!
e sente an drinta al sangh
ël desideri ‘d vive,
e la canson delissiosa
d’un cheur ch’a bat sot-vos davzin al tò!

Ant n’alba luminosa
sente su la caviera
passé n’aria legera.

Core su për le rive
fiorìe ‘d ciclamin
a fé ‘d bochèt
ëd pampocèt
e ‘d margritin.

Che bel vorèisse bin!
e tnisendse për man
marcé, marcé,
e sente sota ai pé
un bel tapiss d’erbëtta.

Con na citin-a bela sot-brasëtta
passé an mes ai busson
dle reuse magiorin-e,
e cheujne tante, tante;
lassé tacà le spin-e
d’àutre fior pì sgargiante:
ij tòch d’un-a vestin-a
ëd mussolin-a rossa,
e su la soa bochin-a,
ch’a l’é la fior pì dossa,
cheuje ‘n frisin d’amel!

Che bel!
Che bel vorèisse bin an primavera!

Mars 1927