Aldo Daverio/An fond al mar

Artorn

---

An fond al mar

CHEUR ch’i të sbate ansima ai ròch dla vita
d’zora n’onda ’d tempesta ch’at mulin-a,
j’è na scuma ëd dolor su toa ruin-a,
ma ’n fond al mar j’è na speransa cita.
Na lus lontan-a sota j’eve scure;
na tomba ciaira e bleuva da masnà,
dova che ij seugn, con le soe man dlicà,
a t’andeurmo ij magon e le paure.
Pì nen sente l’arbeuj ëd le passion
ch’a l’àn viscate un feu ross ëd maleur
e ij pior ch’a l’an bagnà tute le pen-e:
a sprofonda l’azur drinta le ven-e
e ant col ciairin, parèj d’un’orassion,
a vija lontan l’autàr ëd tò boneur.

Da Ël Tòr N° 9/10 ~ 22/12/1945 (Arpijà an Róndole)