Na fior d'otugn[modifiché]

l’hai specià mia ànima ant ël cel:
frèida e lontan-a
come n’euj sensa vita
come un deul sensa pen-a.
I l’hai specià mia ànima
ant ël lagh: na forma sensa forma,
në scarabòcc.
I vorìa conòsse la tristëssa
dl’otugn e i son lassame casché da mia rama.
Ël vent e mia paura a torturo mè còrp
come na feuja mòrta.
St’otugn a sarà forse për mi
sèira sensa matin?
Porteme, porteme
l’ùltima fior.
na fior a fé men trista
mia tristëssa d’otugn.