Vittorio Gullino/Dòp sin-a d'invern

Artorn

---

Dòp sin-a, d'invern

A mia fomna

Quand la giornà a spatara ij sò torment
ant le ombre dla neuit ch’a mascro tut,
am pias seteme davzin a Ti ’n moment
e scoté ’l mond da fòra ch’a ven mut.

Che bel, ansema, fé doi ciance da tranquij
’dnans a la fiama ch’a s-ciopata ’nt ël camin,
lassand che ’l vos, dosman, a meuiro ’nt un bësbij
mentre ’n carëssa la seugn con sò piumin;

e, antant ch’as dëstissa l’ultima fiamà,
i lasso calé la testa sla toa spala
përchè a sia ’ncor pì dossa nòstra vijà:

peu, anvërtojà da col calor molzin,
i speto che la toa «bon-a neuit» m’argala
con na carëssa còtia e ’n bel basin!

Prim premi al Concors «Renato Canini 2014», Session Poesìa