Vittoria Rollè/E mi përzonera

E MI ... PËRZONERA

Ël giardin ant la primalba
a l'é tut un turbij 'd color
ch'as dësbandisso e a biàuto,
ch'a bërluso ant ël prim sol,
n'arcancel ëd farfalle
ch'a stan, ch'as àusso,
ch'a 'rtorno, ch'as pòso,
ch'a vòlo e a së stërmo,
ch'as mës-cio ai làver dle fior,
ch'a fiorisso e a soagno
le feuje vërde dij branch
e ant n'aria arciarmanta
a bësbijo paròle dë vlù.
E mi ... ch'i chërdìa d'esse
përzonera dla neuit,
or i vesto 'l temp
con ëd seugn colorà.
La rosà a l'ha marcà
an sla facia dla matin
rupie lusente e sutile
ch'a sparisso ant ël sol.
E mi ... ora
im sento na pugnà 'd pover,
përzonera
an sla stradsël vent