Vinèis Minòt/Un sigilin ëd lumasse/Prim At
PRIM AT
[modifiché]Sena 1a:
[modifiché]Minòt, setà sul sofà, a les ël giornal; Lussìa, con ël gigèt acòl, a vira dë dsà e dëdlà alegra. A parlo dij sò afé.
Lussìa: Ah, i sòn pròpi contenta..
Minòt: A l'é pa che a toa mare a l'abia ciapaje 'n colp?
Lussìa: Ma nò, ma nò! It l'has sempre veuja 'd fé 'l fòl, ti.
Minòt: Alora, vist ch'i të s-ciòpe dla veuja 'd conté 'l motiv ëd tuta sa gòj... conta!
Lussìa: Ma varda mach coma ch'a l'é curios...
Minòt: Mi curios! Costa sì ch'a l'é bela!
Lussìa: É, pròpi parèj, it ses un cu-rio-son.
Minòt: Ma s'a-i é fin-a na deta ch'a sentensia:
Minòt e Lussìa: Curios coma na fomna!
Lussìa: Già, ma dete e sentense a l'han faje j'òmo. A us e consum ëd j'òmo.
Minòt: Figuromse s'a l'ha nen sempre rason chila. Sa! Sa! Lussìa, stoma nen tant sì a
silogisé: it conte o it conte nen?
Lussìa: Ben, pròpi përchè it ansiste...
Minòt: I ansisto si! Sëdnò bele-sì i tiroma neuit!
Lussìa: Alora, it deve savèj, i vado a fé 'l "siòpin"!
Minòt: N'àutra vira?
Lussìa: Coma ch'a sarìa a dì "n'àutra vira"?
Minòt: A... a... a...
Lussìa: Campa dla sabia ch'a së sghija!
Minòt: A sarìa come dì ch'i soma ancor mach al giòbia.
Lussìa: E bin?
Minòt: E bin: i sòma pen-a a metà sman-a e a l'é già la tersa vira ch'it vade për boteghe.
Lussìa: Gnente vera! Mi i vado nen për boteghe.
Minòt: Sacocin! Chila a va nen për boteghe: chila a va a fé 'l "siòpin".
Lussìa: Varda là, costa a l'é già pì giusta.
Minòt: Chila a va për boutiques, chila.
Lussìa: Costa a l'é ancor pì giusta: na sgnora me mi... it veule pa ch'a vada al mërcà, neh?
Minòt: A më smija lògich, dagià che al mërcà a pijo pa le carte ‘d crédit.
Lussìa: A propòsit ëd carte ‘d crédit, a bzògna ch’it ëm daghe la toa: la mia a dev avèj
quàich difet..
Minòt: E da quand?
Lussìa: I lo sai pa, tute vire midema stòria: për un pòch a fonsion-a, peui a taca a marché
"credito non disponibile".
Minòt (irònich): Òh basta lah!
Lussìa: I sai pa andoa ch’i androma a finì, con tute ste drolarìe eletròniche!
Minòt: Mi i lo sai bin: al pian dij babi ‘nsema a nòst cont corent!
Lussìa (con fé gnard): Su, su: it pias che toa fomna a sìa bela, ch’at fasa fé bela figura… Minòt (a jë slonga sòa carta sagrinà) : Adieu, carta mia. Lussìa, abie giudissi, për pietà!
Lussìa: Òh, grassie tante. It vëdras, oltra che pì bela im farai fin-a pì giovna!
Minòt: Cribio! – dle vòlte a l’é pa ch’it vade a fete pelé da cola televendeusa, da cola
Ninòta Marchi?
Lussìa: Stà tranquil. A l'é ch'i l'hai fame n'amisa neuva. E giovna. Pensa mach, a saprà
consijame second la mòda dij giovo.
Minòt (al pùblich): Parèj am rivrà a ca vëstìa da "nata vecchia morta bambina".
(a soa fomna):E ch'i ch'a sarìa costa stilista "professora" dle spèise a spatuss? I la
conòsso mi?
Lussìa: It la conòsse 'd sigura. A l'é la fija 'd toa coscrita Marìa.
Minòt: Chi, Stèila Fiordacamp?
Lussìa: Pròpi chila.
Minòt: Ma s'a l'ha mach la midema età 'd nòst fieul Zeubi.
Lussìa: I l'hai ditlo e it lo ripeto: soa età a ven pròpi a taj për consijeme dabin për esse "a
la page".
(a ciochin-o a la pòrta)
Lussìa: A dev esse chila. Òh che agitassion! Che baticheur!
Minòt (agitand ël pòrta-feuj për fesse aria, peui parlandje 'nsema), mè palpitant, a
l'han gatijate tuta la sàiva. Òh che palpitassion!
(a ciochin-o a la pòrta con ansistensa: a-j riva Marisin tuta an facende)
Marisin: Un-a a l'ha agitassion e baticheur, l'àutr a l'ha le palpitassion, ma s'a-i é nen
Marisin ch'a va a deurbe, na vira o l'àutra...
Lussìa e Minòt: Na vira o l'àutra?
Marisin: Na vira o l'àutra cheicadun a camprà giù la pòrta.
(Marisin a va a deurbe)
Marisin: Cerea, tòta Stèila, ch'a intra, ch'a intra.
Stèila: Òh Cerea, Marisin, coma ch'it ëstas?
Marisin: Pa vàire, tòta, i l'hai sempre tante ëd col da fé, ch'i sai gnanca mi d'andoa i devo
ancaminé!
Stèila: Su, su, dì nen parèj. E peui dame dël ti: bele s'it ses ëstàita tant temp a l'èstero, it
ses sempre dël pais, e sì as costuma desse tuti dël ti.
Marisin: Mi i lo farìa bin venté, tòta cara, ma sì 'ndrinta i padron a sòn un frisinin montà
an sle bije quadre.
Minòt: Coma ch'a sarìa "montà 'n sle bije quadre"?
Marisin: Mach un frisinin. I l'hai dit mach un frisinin. Giusta coma ch'as conven ant na
famija për bin, neh?
Minòt: S'a l'é parèj a va bin, bele se certe vire, tòi compliment e sirimònie a më smijo pì
fàuss ëd un-a pruca. Ma ven, ven avanti Stèila, fate s-ciairé da bin.
Stèila: Ciau Dom, ciau Lulù, iv treuvo pròpi bin.
Lussìa: Ciau Stèila, adess i andoma.
Minòt: Dom? Lulù?...
Lussìa: I l'avìa ditlo che ij giovo a sòn pì modern, ch'a l'han soe manere.
Minòt: A sarà pro, ma con le carte 'd crédit a van bele sul tradissional.
Stèila: Dom,... Minòt, a l'é pa ch'it ses ofendute përchè i l'hai dije a Marisin ëd deme dël
ti?
Lussìa: Ma nò, figuromse. Neh ch'a l'é parèj, Minòt?
Minòt: É, é, pròpi parèj. D'àutra part i sòma 'n famija, e as sà che la famija a l'é 'l pòst
andova ch'i sòma tratà mej e andova i barbotoma da pì.
Lussìa: Chiel a l'ha sempre ij sò proverbi, chiel.
Stèila: A mi a më smijo esse sempre a taj.
Minòt: Alora, mia cara Stèila, sent cost: na bela famija a ancamin-a da na bela fija.
Stèila: Ma coma ch'it ses galant.
Minòt (vers ël pùblich): Costa sì am seulia, chissà andova ch'a veul rivé?
(genà vers Ëstèila): Mersì dël compliment.
Stèila: Am lo dis sempre fin-a mia mama, toa coscrita.
Minòt: Già, la pì bela dle mie coscrite: Marìa a l'ha fane ven-e 'd baticheur.
Lussìa: I scomëtto che fin-a ti...
Minòt: Sa, sa! I deve o i deve nen andé a fé 'l "siòpin", vojàutre?
Lussìa: Am sa che l'argoment aj piasa pa, comsìa a l'ha rason: a l'é ora ch'is bogio.
Stèila: Ciau Minòt, is vogoma.
Minòt: Ciau Stèila, salutme mama.
Lussìa (as avzin-a e a-j dà 'n basin a Minòt): Ciau Minòt.
Minòt: Ciau. Pian con le spèise, për piasì.
Lussìa: But-te pasi: I l'avrai giudissi.
Minòt: Speroma.
(Marisin a fà babòja)
Marisin: Pardòn, madamin. i devo pronté la tàula 'dcò për tòta Stèila?
Lussìa: Nò. E sagrin-te nen gnanca për mi: is fërmroma a mangé an quàich oberge ch'a
aceta an pagament le carte 'd crédit. Cerea Marisin.
Marisin: Cerea, madamin. Cerea, Tòta.
Minòt (al pùblich):Boneur ch’a l’ha dit ch’a l’avrìa butà giudissi! Adieu, mè cont corent!
Sena 2a:
[modifiché]Le fomne a sòn surtìe, Marisin a gava la poer e a buta a pòst le cadreghe; Minòt
as seta torna sël sofà e a pija torna an man ël giornal.
Minòt: Marisin, a l’é pa ch’it l’abie vist Zeubi, mè fieul?
Marisin (vers ël pùblich parland antra chila e chila) Ma basta lah! Mi i sòn sì ‘nsema a
chiel e a pretend ch’i s-ciàira travers dle muraje: gnanca ch’i l’avèissa la vista a
rajà ics coma Nembo Kid!
Marisin: Stamatin i l’hai ancor pa ni sentulo, ni s-ciairalo.
Minòt: Diane, it l’has-to ancor pa arfaje ‘l let? A st’ora-sì?
Marisin (vers ël pùblich parland antra chila e chila): E già, Marisin sì, Marisin là e su e
giù. A më smija d’esse Charlot an "Tempi moderni"!
Marisin: A dila giusta i sòn passà tacà a soa stansa…
Minòt: Alora a bastava intreje.
Marisin: Bravo chiel. An sla pòrta a-i era un cartel con ëscrit "genio al lavoro".
Minòt: E lolì a basta a fërmete?
Marisin: Nò, ma a l’é che sota a-i era n’àutr avis.
Minòt: E col, s’a l’é lécit savèj?
Marisin: "Chi entra lo fà a suo rischio!!".
Minòt: "Chi ch'a intra a lo fa a sò asar!!"?
Marisin: Pròpi parèj. E con doi pont es-cla-ma-tiv!
Minòt (vers ël pùblich parland antra chiel e chiel): Già, s’a fussa stajne mach un, ëd pont
es-cla-ma-tiv, a sarìa intrà bele istess…
Marisin: E tacà a la manoja a-i era un ëd coj cartej, rubà an chèich oberge, con ëscrit an
stampatel "DO NOT DISTURB!" che, bele se minuscol, an bon piemontèis a
veul dì "stevne fòra dal bale!".
Minòt: Cribio, Marisin! "Rubà", "stevne fòra dal bale": che lengage!
Marisin: Ma…
Minòt: Che ma e ma! I l’hai già dite che costa a l’é na ca për bin, con sò deuit : certe ròbe
as diso pa! Rubé peui, i sòma nen ëd sigura ‘d gent ch’a l’ha damanca ‘d rubé.
Marisin: I-j ciamo scusa, ma a l’é nen chiel che, për motiv ëd travaj a l’era andà a Nissa
dël Mar?
Minòt: Na vira, si. A sarà tre mèis.
Marisin: E a l’era andaje bele sol?
Minòt: Lògich, s’a l’era për motiv ëd travaj…
Marisin: A l’Hotel Negresco?
Minòt: É, a l’era pròpi col oberge lì.
Marisin: Dròlo.
Minòt: E përchè it lo treuves-to dròlo?
Marisin (con fé gnard): Përchè an costa ca certe ròbe as fan mai e…
Minòt: Eee?
Marisin: …e gnun ëd costa ca a rubrìa mai gnente e…
Minòt: Eee?
Marisin: …e a l’é giusta na trien-a ‘d mèis che, an costa ca "për bin", ch’a l’é sautaje
feura ‘l cartel con ëscrit "DO NOT DISTURB!". Dròlo.
Minòt: Che ch’it i-j treuves-to ëd tant dròlo?
Marisin: Che dzor a cola scrita a-i në j’é n’àutra…
Minòt: E sentoma costa drolarìa!
Marisin: A-i é scrita n’intestassion: Hôtel Negresco – Nice.
Minòt (genà): Ma varda mach che combinassion!
Marisin: Da nen chërde.
Minòt: Comsìa, për piasì, va a dësvijeme Zeubi.
Marisin: Coma ch'a comanda, monsù Frustacotin.
(peui, con andi da sòcio vers ël pùblich)
A l'ha ciamame "për piasì", ël monsù: a dev avèj ficà tuta soa blaga sota ij garèt!
(A seurto 'd sena, Marisin an ciamand Zeubi)
Sena 3a:
[modifiché]Marisin, feura 'd camp, a ancontra Zeubi che, ant ël fratemp, a l'é aussasse. A lo compagna ant la sala.
Zeubi: Marisin, a-i cheicòs për fé colassion?
Marisin: I l'hai già sbarassà la tàula: a l'é tard.
Zeubi: Ma mi i l'hai fam!
Marisin: It dovìe alvete prima. Comsìa tò pare a l'ha fate ciamé.
Zeubi: Andoa ch'a l'é?
Marisin: I sai pa, a l'era sì a l'é mach un moment.
Zeubi: Alora mi i vado an piòla a pijeme 'n cafè.
(an cost moment a torna mù. Frustacotin)
Minòt: Ah, ël monsù a l'é aussasse.
Zeubi: A l'é pa ch'i l'hai fàit tard, a l'é ch'i j'era agità e i l'hai tardà a pijé seugn. Përchè it
l'has fame ciamé?
Minòt: Jér it l'avìe dime ch'it l'avìe damanca 'd parleme, ma mi i l'avìa nen ëd temp.
Zeubi: E bin sì, i l'hai pròpi na ròba 'mportanta...
(an col moment a ciochin-o a la pòrta)
Marisin (sbufand): Sta vira gnun-e agitassion, gnun baticheur, gnun-e palpitassion ma....
la pòrta a l'é sempre a mi ch'am toca d'andela a duverté!
Minòt: Chissamai ch'i ch'a-i é, adess. Marisin...
Marisin: Ééé?
Minòt: Va a deurbe, për piasì.
Marisin (vers ël pùblich): Monsù a l'ha torna ciamame "për piasì": a l'é-lo pa ch'a sia 'l
cas ëd ciamé 'l médich?
Minòt: Peui, s'a l'é 'l cas, faje comodé bele-sì. Antratant mi a vado a bèivme un bicer
d'eva.
(vers ël pùblich): I l'hai nen chità na minuta 'd parlé!
Zeubi: Spetme, papà, i ven-o 'dcò mi a bèive cheicòs.
Sena 4a:
[modifiché]Marisin a va a deurbe la pòrta.
Marisin (dossa): Ma a l'é chiel! Cerea, monsù Tofèja. Come mai da coste bande?
Àngel (doss): Cerea tòta Marisin, a l'é sempre anciarmanta, chila.
Marisin: Ma ch'as figura, chiel a l'é sempre grassios con mi.
Àngel: A-j va pòca spèisa a fé ‘l grassios con na bela dòna.
Marisin: Chissà a vàire fomne ch’a l’ha dijlo.
Àngel: Ma con chila i son sincer.
Marisin (al pùblich): Chiel sì a sarìa fin-a bon ëd giuremlo ‘nsima a le pagine giàune.
(a Àngel) Chiel am badin-a.
Àngel: Nò, a l’é la pura verità!
Marisin (al pùblich): Chiel sì a sarìa fin-a bon ëd giuremlo dzora ‘l giornal dij coltivator.
(a Àngel) Chiel am fa ven-e tuta rossa.
Àngel: E a l’ha fin-a ‘d ghëddo.
Marisin (al pùblich): Chiel sì a sarìa fin-a bon ëd giuremlo dzora na scàtola ‘d bombon.
(a Àngel) Chiel am fa sente vërgognosa.
Àngel: As capiss sùbit che chila a la virà për ël mond.
Marisin (al pùblich): Chiel sì a sarìa fin-a bon ëd vendme cheicòs.
(a Àngel) Ma, monsù Tofèja, ch'am parla nen parèj ch'am gena.
Àngel: Àngel, ch'am ciama pura Àngel.
Marisin: I sai pa s'i podrìa asardeme.
Àngel: Përchè nò?
Marisin: A sà, costa a l'é na ca për bin. Na ca con deuit. Ma përchè a intra nen?
Àngel: Sachërdisna tòta, ma përchè chila a l'é an mes a la pòrta!
Marisin: Ch'a më scusa tant. Ch'a intra, ch'a intra.
Àngel: A l'é mach ch'i vorìa nen pisteje coj bej pedin, neh!
Marisin: Lolì a sarìa pròpi na ròba sensa deuit.
Àngel: Mè amis Minòt, ël padron ëd ca, a-i é?
Marisin: A riva sùbit. Antant chiel...
Àngel: Àngel, ch'am ciama Àngel.
Marisin: …ch'as buta còmod an sala, Àngel.
Àngel: I distorbo pa?
Marisin: I penso nen: a l'avìa pen-a butasse 'n camin ëd parlé con Zeubi, ël fieul.
Àngel: Che peui a sarìa mè fiòss.
Sena 5a:
[modifiché]Marisin a compagna monsù Tofèja ant la sala e a lo buta a l'asi.
Àngel: A l'é përmess? As peul intré?
Marisin: Ch'as seta 'ndoa ch'a veul.
Àngel: Mersì, i j'era pròpi strach.
Marisin: Signor, già strach a la matin bonora?
Àngel: A l'é ch'i son ëvnuit a pé.
Marisin: Da soa ca fin-a a sì?!
Àngel: Ël médich a l'ha consijame 'd fé 'd moviment.
Marisin (vers ël pùblich): Dagià che cost monsù-sì a l'é un ëd coj ch'a son costumà a pijé
la vitura dritura për andé al cess!
(vers Àngel): A veul bèive cheicòs për tiresse su?
Àngel: Magara: che ch'a më smon?
Marisin: Ëd sòlit i smonoma 'd vèrmot o 'd vin chinà ma...
Àngel: Ma?...
Marisin: Ma a chiel i-j sugerisso 'd tasté 'l passito.
Àngel: Passito d'Erbolus?
Marisin: É!
Àngel: Erbolus ëd Caluso?
Marisin: D'andoa sëdnò? A veul pa ch'a sia Erbolus ëd Venessia?
Àngel (vers ël pùblich): Basta lah: i lo savìa che a Venessia an-n'avìo 'd ròbe bele, ch’a
l’han le góndole, ch’a cusin-o la granseola… ma ch'a l'avèisso
fin-a 's giuss bon da mat... Mai sentulo.
Marisin: E magara, prima ‘d tasté ‘l passito, a lo pijerìa ‘n bon cafè?
Àngel: Ma a sarìa ciamé tròp.
Marisin: Àngel, che a në dis d'un pàira 'd biciolin da mojé,... un pòch da sì, un pòch da là?
Àngel (vers ël pùblich): Ah, la birbacion-a!
(vers Marisin): Coma ch'a sarìa: "Mojé 'n pòch da sì, un pòch da là?".
Marisin: Un pòch ant ël cafè, un pòch ant ël passito!
Àngel: Àh! A mi a l'é sempe piasume mojé 'l biciolin un pòch da sì, un pòch da là.
Marisin: I lo sai, i lo sai.
Àngel: Coma ch'a sarìa dì: "I lo sai, i lo sai".
Marisin: I-j ciamo scusa, Àngel . I l'hai ciapà 'n bàilo. I volìa dì: im lo figuro, im lo
figuro.
Àngel: Ma coma ch'a fà a figuress-lo?
Marisin: Òh, a l'é nen ch'a-j vada tanta siensa: tuti a lo san che chiel a l'é 'n bocafin-a.
Àngel: Lòn a l'é vej.
Marisin: A diso 'dcò ch'a l'é 'n blagheur...
Àngel (contrarià): Coma, coma, coma?
Marisin: Blagheur si, ma 'd coj stilos!
Àngel (tut godù): E fin-a lòn a l'é vej.
Marisin: Ch'a l'é un "ch'a sà"!
Àngel: Sacrosant! A l'han pròpi rason.
Marisin: Ch'a l'é nen coma coj capon ch'a veulo canté da gal.
Àngel: A diso fin-a lòn?
(Marisin a tas ma Àngel a speta)
Marisin: …….
Àngel: A l'ha dit?
Marisin: I l'hai dit gnente: a më smijava 'd dovèj gionté cheicòs, ma as vëd ch’a l'é
scapame da 'n boca.
Àngel: Darmagi: quand ch'an fan ëd compliment, a mi am pias ch'as continua.
Marisin (al pùblich): Chiel sì a devo avèilo tira sù con un pavon për bàila.
(a Àngel): Dzortut quand ch'a son merità!
Àngel: É già, a lo diso pròpi tuti.
Marisin (al pùblich): Steve bin atent che adess an fà fin-a la roa... (pàusa: coma se
cheidun dël pùblich aj ciamèissa cheicòs)... Pa la roa dë scòrta: an fà
la roa coma ij pavon!
(a Àngel): A diso còsa?
Àngel: A diso...: j'àutri a lo diso,...
Marisin (al pùblich): Chiel sì a l'é 'ncantasse.
(a Àngel): Òh Àngel, ch'am fasa nen susté: lòn ch'a l'é ch’a-j diso?
Àngel: A diso, a diso ch'i son ël pì brav, ël pì 'n piòta eee...
Marisin: Eee?...
Àngel: Ël pì modest!
Marisin: Ma nò!
Àngel: Già!
Marisin: Ma che frase bela, ma che ròba bela.
Àngel: Pròpi bela.
Marisin: Ma a diso parèj? Pròpi dabon?
Àngel: Pròpi për-da-bon!
Marisin: I sarìa franch curiosa 'd savèj chi ch'a l'é ch'a l'ha sentensià na ròba filosòfica
parèj: a dev esse un ëstudià. Un anteligent.
Àngel: Për fòrsa ch'a dev esse coma ch'a dis chila: a l'ha pròpi rason!
Marisin: A dev esse un ch'a travaja 'nt le scòle tipo...
Àngel: Tipo?
Marisin: Tipo... 'n professor, un majestro. Dritura...
Àngel: Dritura?...
Marisin: Dritura... dritura 'n bidel!
Àngel: A dila giusta... i son ëstàit mi!
Marisin (al pùblich): Neh ch'i l'avrìo mai e peui mai maginass-lo?
(a Àngel): Ma alora chiel a l'é 'n filòsof!
Àngel: E tuti j'àutri a son ëstàit d'acòrdi.
Marisin: Un còrno ch'a më sbuèla s'i l'aveissa mai dubità 'd lòn!
Àngel: Adess ëd mi as peul dì ch'am conòssa bin.
Marisin A sta mira a më smija duvert coma, coma...
Àngel: Ma ch'am disa coma.
Marisin: Duvert coma un lìber duvert. Valà!
Àngel: Ma chila , ëd chila...
Marisin: Ëd mi? Che ch'a veul ch'i l'abia da conteje.
Àngel: Ma mi i sai ch'a l'ha virà për ël mond.
Marisin: Beh, pròpi tut ël mond... a l'é na paròla gròssa.
Àngel: E cò ch'a fasìa? Ch'a conta, ch’a conta...
Marisin (a malasi): Mah, i l'hai virà për l'Euròpa.
Àngel: Però! E andova?
Marisin: Un pòch da sì,... un pòch da là.
Àngel: Un pòch da sì, un pòch da là: ma, për esempi?...
Marisin: I son ëstàita a Ivrèja, a Osta, an Ast e fin-a...
Àngel: E fin-a?
Marisin: E fin-a a Turin!
Àngel: Madòsca s'a l'ha virà! A la virà pròpi tant!
Marisin: Ma peui i l'hai slargà 'l vir!
Àngel: A l'é sigur 'me l'òr ch'a l'ha dasse sempe da fé.
Marisin: Sempre!
Àngel: Certo ch'a l'ha travajà tant!
Marisin: Mè car Àngel, lòn ch'a veul: i l'hai sempre dovù rangeme. E da quand ch'i j'era
bele mach na totin-a.
Àngel: Òh pòvra cita! Ma a l'ha sempre fàit cost travaj-sì?
Marisin: Nò, nò: cost travaj i lo faso për necessità.
Àngel: La necessità a fà fé 'd còse insòlite.
Marisin Përchè a dis parèj?
Àngel : Përchè chila a më smija 'n tipo tròp brilant...
Marisin: Grassie për ës compliment bel.
Àngel: ..e sgairà për coste mansion ch'a l'ha adess.
Marisin: A ch'i-j lo conta.
Àngel: Tutun a l'ha pa dime lòn ch'a fasìa coma travaj.
Marisin (malissiosa): Mi i j'era PI-ERE, Relassion Pùbliche.
Àngel: A dev esse 'n travaj stimolant e fosonant.
Marisin: As conòsso tante përson-e.
Àngel: Ch'am gava na nata, Marisin.
Marisin (al pùblich): Ma che ch'a l'ha butasse an testa!
(a Àngel) Che ch'i devo gaveje?
Àngel: Ch'a më scusa: ch'am gava na curiosità.
Marisin: S'a l'é mach sòn, ch'am disa cola.
Àngel: A sà, mi 'd ròbe i në sai tante, comsìa i son nen bon ëd magineme 'd cò ch'a
consista cost travaj.
Marisin: Pa gnente dë straordinari: dij monsù 't contato, as pija pontel e a s serca 'd buteje
a l'asi.
Àngel: Buteje a l'asi? I seguito a nen capì.
Marisin: As serca 'd fé 'n manera 'd deje lòn ch'a l'han damanca.
Àngel (al pùblich): I seguito a capì gnente, ma s’ij lo ciamo 'ncor na vòlta, i l'hai paùra 'd
fé la figura dël cicolaté. Dagià ch'a l'ha dame dël filòsof, i vorerìa mai
esse retrocedù a gnurant.
(a Marisin): Adess sì ch'a l'é ciàir coma 'l Pater Noster. E as vagnava bin?
Marisin: As vagnava, as vagnava pro: a caplà! Ma a-i në restava pòich.
Àngel: E come mai?
Marisin (al pùblich): Ma chiel sì a më smija 'n dassié russ!
(a Àngel): Mè car Àngel, le spèise a j'ero tròpe, tante.
Àngel: Tante tante?
Marisin: Tante coma le taje ch'as anventa tuti ij sant di col ministro ch'a ven da Padoa. Ël
nòm a më scapa, ma am arcòrdo mach ch'a fasìa tant bordel...
Àngel: It veules-to pa dì Padoa Schioppa?
Marisin: É, é: pròpi chiel-lì!
Àngel: Antlora le spèise a j'ero pròpi tante. Ma che dijo, tante: e-sa-ge-rà!
Marisin: Ch'a pensa, Àngel: ch'a gava l’afit, ch'a gava 'l vëstì, ch'a gava j'oberge, ch'a
gava...
Àngel: Ch'a gava?...
Marisin: Ch'a gava ij traspòrt.... Ch'a gava fin-a l'organisassion: e, belessì, ch'a gava pura
gròss!
Àngel: Ah! - capisso, capisso.
(an cost moment a intra Zeubi)
Zeubi: Ma che ch’a-j càpita belessì 'ndrinta?
Àngel: E che ch’a-j dovrìa capiteje?
Marisin: Belessì aj capita pròpi gnente.
Zeubi: A mi a më smijava che cheicadun a fèissa le preuve për na neuva reclam për ij
ferment ëd làit!
Marisin: (al pùblich) Ël cit a dev avèj durmì mal e agità!
(a Àngel): Adsadess i vado dun-a a pronteje 'l cafè, neh!
Àngel: I lo spetrai con sust.
Zeubi: Ma coma: për mi gnente: për contra për a mè parin...
Marisin: Pas-ti, it në darai na tassa 'dcò a ti.
Zeubi: A-i é 'd doss?
Marisin: Ij biciolin!
Sena 6a:
[modifiché]Marisin a seurt e a lassa monsù Tofèja con sò fiòss Zeubi.
Zeubi: Alora, parin, i ciapo un bàilo o i l'hai cucate a fé 'l "filarin" con nòstra Marisin?
Àngel: Ma nò, che ch'it sàuta un ment?
Zeubi: I lo conòsso col ësguard...
Àngel: E che sguard ch'i l'avrìa?
Zeubi: Un pòch da foìn, un pòch da mërluss.
Àngel: Ma va là, it l'has mach dle stòrie.
Zeubi: Ma vardte lì: it l'has ëdcò tirà feura 'l cassiòt e...
Àngel: Ma...
Zeubi: ...e tirà 'n drinta la pansa!
(a intra Minòt)
Minòt: E se tò parin a tira fòra 'l cassiòt...
Zeubi: ...e se a s-ciòpa pitòst che tiré ‘l fià...
Minòt: ...për ëstërmé tuta soa "biblioteca dël gust"...
Zeubi: ...mè parin a l'é bele cheuit!
Minòt: Già, ël nòstr car Àngel a l'é butasse 'n cassa e a ponta coma 'n can da ferma.
Àngel: Santa passiensa, i seve mëraco buteve d'acòrde për badineme?
Minòt: S'it veules it porteroma në specc: parèj i saroma 'n tre a badiné!
Zeubi: Fòrsa, papà, spara un-a 'd toe sentense.
Àngel: Ma, për piasì...
Minòt: Donca, as podrìa dì...
Zeubi: As podrìa dì?...
Minòt: ...che l'amor a l’ é bon fé diventé pontùa fin-a na bòcia!
Zeubi: (a sghignassa)
Àngel: Adess chitela për piasì: s'an sentèissa, Marisin a podrìa ofendse!
Minòt: Alora i -j gionto n'àutra sentensa.
Zeubi: Fòrsa, pa': fane rije.
Àngel: Voi i rije, ma mi...
Minòt: L'amor, la fam e la toss a son ròbe ch'as fan conòsse!
Zeubi (a Àngel sbefios): E ch'as peulo pa stërmesse!
(al pùblich sagrinà): Mi i në sai cheicòs!
(Minòt a cambia discors)
Minòt: Car amis, i j’era giusta ‘n camin ‘d parlé con mè fieul.
Àngel: Alora mi im në vado…
Zeubi: Sensa speté ‘l cafè prontà spress për ti?
Àngel: Natural che nò: dësnò che ch’i sarìa vnuit a fé bele-sì?
Zeubi: Ma s’a l’é ciàir coma ‘l sol: për fete soagné bin bin da Marisin!
Àngel: Schersa sempre ti.
Minòt: Comsìa it peude fërmete.
Àngel: Ma s’i deve parlé ‘d vòstri afé. Magara i dëstorbo.
Minòt: Gnanca a parlene : it ses-to o i ses-to pa mè amis?
Àngel: Da quand ch’i portavo le braje curte…
Minòt: …e ij ginoj tuti splà!
Àngel: Fin-a da fieuj i soma stàit na bela còca.
Minòt: Na cobia 'd fer!
Àngel: Fin-a a che ti it ses mariate.
Minòt: Për contra ti it l'has mai posà 'l capel...
Àngel: A sarà përchè i l'hai mai trovà cola ch'a fà për mi.
Zeubi: Për mi a l'é pa ch'it l'abie butaje tant impegn a sërché.
(Minòt a buta na man an sla spala al fieul)
Minòt: Comsìa Zeubi a l’é tò fiòss: giumai a l’é coma s’it fusse ‘d famija.
Àngel: S’a l’é mach për lolì Zeubi a l’é 'l fiòss ch'i l'hai pì car!
Zeubi: S’a l’é mach për lolì i son l’ùnich fiòss ch’it l’has!
Àngel: It dises che sarà-lo për lòn ch’it ses-to mè preferì?
Minòt: Dal moment ch'i soma an famija, sentoma alora lòn che Zeubi a vorìa ciameme.
Àngel: Dzortut profitand dl'ocasion ch'i l'oma gnun-e fomne d'antorn!
Zeubi: A l'é pròpi 'd fomne ch'i vorìa parlé.
Minòt (al pùblich): A l'é giovo, ma ha l'ha già pijà na bon-a stra.
(a Zeubi): Chissà a vàire ch'it j fase 'l fil.
Àngel: A peul nen manché: tut sò pare!
Zeubi: A dila con sincerità... a l'é pa ch'i 'n n'abia tante.
Àngel: Cheicòs a l'ha pijà fin-a da la mare.
Minòt: Su, abia nen gena: parla.
Zeubi: A l'é ch'i-j parlo a un-a. A l'é già da temp.
Minòt: It l'has pa combiname chèich pastiss?
Àngel: E che pastiss it veules mai ch'a l'abia combinate.
Zeubi: Ma...
Minòt (a Zeubi): Stà ciuto ti.
(a Àngel): It sas mooootobin ben a che pastiss i m'arferisso!
Zeubi: Ma...
Àngel (a Zeubi): Pensje nen ti: sta ciuto 'n moment.
(a Minòt): E che a sarà mai?
Zeubi: Mi...
Minòt (a Zeubi): Basta ti!.
(a Àngel): E che a sarà mai? - a dis chiel. E che a sarà mai? Un disastr, it lo dijo
mi!
Zeubi: Tutun...
Àngel (a Zeubi): I l'hai dite 'd tase ch'i-i penso mi: Son-ne o son-ne pa tò barba? Ma che
ch'i diso "barba": i son tò parin!
(a Minòt): A sarìa nen la prima vira che an sto mond a-j càpita na ròba parèj! Ma
andova ch'it vives?
Zeubi: Da già che...
Minòt (a Zeubi): Con ti i parloma dòp!
(a Àngel): Andova ch'i vivo, am ciama andova ch'i vivo! Antant ch'i ch'a l'é ch'a-j
lo dis a soa mama? Òh pòvra la mia Lussìa. Chissà coma ch'a la pijerà!
(a Zeubi): Adess it i-j lo dises ti, it i-j lo dises! A toa mama.
Zeubi: Che..
Àngel (a Zeubi): Sagrin-te nen, ti!
(a Minòt): Coma ch'a la pijerà Lussìa it lo diso mi: andrà ant un-a 'd cole boteghe
ëd lusso, ch'as ciamo boutique, a frusté 'n pàira 'd carte 'd crédit për
archinchesse con un na vesta neuva prontà për l'ocasion!
Zeubi: Voi...
Minòt (a Zeubi): Ma basta ti!.
(a tuti): Iv ët rendes cont: costa a l'é na ca con deuit. Mai capità na ròba përparèj
an costa famija.
Àngel (al pùblich): A më smija pròpi che an costa famija, an costa ca con deuit, as
mangia 'd memòria a quat ganasse!
(a Zeubi): Ma it l'has sentulo tò pare? Boneur ch'i-i son mi, belessì!
(a Minòt): Mè car Minòt, it l'has-to ciapate për cas l'Alzheimer?
Minòt: Chi, mi? l'Alzheimer? Nò 'd sigura.
Àngel: Mè car fiòss, fomse 'n pòch conté dal tò pare sì present, ëd quand che, mi e chiel, i
j'ero andàit a ciameje la man ëd toa mare a tò nòno sò mëssé.
Minòt: Ma che ch'a j'intra sòn?
Àngel: A l'é mach për ciairì ch'it l'avìe gnanca cheur d'andeje da sol, da tò mëssé: a l'é
vera o nen?
Minòt: A l'é vera, a l'é vera. Ma adess a l'é tut n'àutr pàira 'd mànie...
Àngel: E lòn ch'it l'avìe dije a tò mëssé?
Minòt: I l'avìa ciamaje la man ëd soa fija. I l'avìa ciamaje la man ëd Lussìa.
Àngel: E chiel, lòn ch'a l'avìa rëspondute, chiel?
Minòt: An cost moment im n'anviso pa pì: con tut ël temp ch'a l'é passaje...
Àngel (a Minòt): Alora i-i penso mi a dete na man a anvisete.
(a Zeubi) A la dije: "It venes a ciameme la man adess, adess ch'it ses già pijate tut
ël rest!".
(a Minòt): E peui a l'avìa fortì 'l tut giontand cheicòs.
Minòt e Zeubi: E lòn ch'a l'avìa fortì?
Àngel: Ëdcò a mi la memòria, chèich vòlta, am fà difet...
Minòt (al pùblich) Për boneur!
Àngel: Comsìa dal creus dij tirol dël përfond dël servel, am seurto feura 'd compliment
coma,... coma "balengo",... coma "fafioché",... coma "pista-pèiver", "gadan",
"falurco", "falabrach" e... via fòrt parèj.
Minòt: Boneur ch'it l'avìe un veuid ëd memòria!
Àngel: An efet im n'arcòrdo pa pì se tuti coj compliment a l'avìa scandìe un për un, s'a
l'avìa silabaje për nen ch'it në përdèisse cheicadun o se...
Minòt: O seee?...
Àngel: O se a l'avìa sbrajassant-je 'n sul muso tuti 'nsema!
Minòt: Ti sté cito, mai! Bel amis ch'it ses.
Àngel: Con ti i son amis, ma con Zeubi i son parent: "Ubi maior minor cessat".
Àngel (al pùblich): Ma ch'i ch'a sarà mai 's magior, o 's minor, ch'a va al cess? Mai
capilo, mi.
Minòt (tra 'd chiel):Adess "l'avocat" a taca 'dcò a latiné.
(a Zeubi): E ti, ti it dise gnente, eh? It l'has gnanca corage 'd parlé,ti! Gnanca 'n
corage da singh sòld, a l'ha. Ah, i giovo d'ancheuj, mach bon a
compromëtte le fije, a son mach bon!
Zeubi: Adess basta, scoteme bin tuti e doi: mi i l'hai com-pro-më-tù...
Minòt: Eco, im lo sentìa.
Zeubi: E lass-me parlé na bon-a vira: mi i l'hai com-pro-më-tù gnun-e tòte, gnun-e fije!
Minòt e Àngel: Alora 'd lòn ch'i l'oma parlà, fin-a a adess?
Zeubi: Mi, i në sai pa nen: i sai mach ch'i l'eve gavame la paròla d'an boca. Ch'i seve partì
për la tangent. Gnanca con un flòbert i l’avrìa podù fërmave!
Minòt: Ven sì ch’it ambrassa : i lo savìa che mè fieul a sarìa mai stàit bon ëd deme ‘d
sagrin, ëd deme ‘d dëspiasì.
Àngel: As peul nen disse ch’a sia coma so pare.
Zeubi: I vorìa dive ch’i son an-namorame.
Minòt: Ah, ij giovo! Ma che blëssa.
Zeubi: Ch’i son an-namorame d’un-a.
Minòt: Boneur : con i temp ch’a coro, e con lòn ch’as sent tuti ij di, costa a l’é mach na
bon-a neuva.
(a intra Marisin con cafè e biciolin)
Marisin: Ma che batibeuj, ma che agitassion ch’a-i é sì ‘ndrinta: s’i lo savìa, ë l pòst dël
cafè i l’avrìa prontà na canamìa.
Àngel: Ma la canamìa a sarìa nen ësposasse con ij biciolin!
Marisin: Chiel, monsù Àngel, a l’é pròpi un bocafin-a!
Minòt : Ma varda mach costi doi: "Cio-cio-cio e cio-cio-cio". A son pròpi doe galin-e
ch’a cacaro. J’àutri a esisto pa!
Zeubi (tra ‘d chiel): Ah l’amor!
Marisin: Steve pasi ch’i l’hai dovrà la caficera gròssa: a-i në j’é për tuti. Beivilo pura con
calma che peui iv porterai ‘l passito.
Àngel: A l’é cost ël cafè che "pì ‘t lo mande giù"…
Minòt: "… pì ‘t lo tira su !".
Àngel: E che marca ch’a l’é-lo? A l’é-lo pa për cas marca Viagra?
Minòt: Ma fa ‘n pòch ël serio, va! – che Zeubi a l’ha ‘d ròbe amportante da dine, adess
ch’a l’é an-namorasse.
Marisin: Che bel! E, as maria? Chissà quand ch’a lo saprà madamin.
Minòt: Ferma la mula, Marisin! E chi ch’a l’ha mai parlà ‘d mariage?
Zeubi: Ma papà, a l’é lòn ch’i serco ‘d dite d’un pàira ‘d di.
Minòt: Marisin, Àngel: dije fin-a vojàutri cheicòs. It ses tròp giovo.
Zeubi: Ma s’i son pì vej ‘d quand ch’it ses sposate ti.
Àngel: E a-j ciama nen la man a so mëssé, dòp ch’a l’ha già pijasse tut ël rest. Coma ch’a
l’ha fàit cheicadun ch’i conòsso bin. Ël nòm i lo faso nen… bele s’i lo vardo.
Zeubi: Con jë studi i l’hai finì, un travaj i ‘l l’hai e…
Minòt: Con tò travaj it ciape ‘ncor pòch: për mantene na famìa a-i va ‘d sòld.
Zeubi (con fé fier): Për ij sòld i veuj gnanca sent-ne parlé...
Àngel: Bravo, a l'é parèj ch'a parla n'Òm con la Ò majùscola!
Minòt: It ëm sorprende e it ëm lasse sensa paròle. Ma coma ch'it pensrìe 'd fé?
Zeubi: Sempi: ij sòld ij bute vojàutri.
Marisin: Adess si, che tut a quadra!
Minòt: (vers ël pùblich) Sassin! Gira dësgira, a l'é sempre a mi ch'am toca a tusse: l'amor
a fà tant... ma ij sòld a fan tut quant!
(vers Zeubi): E ch'i ch'a sarìa "la fortunà"?
Marisin e Àngel: Su, dine, dine...
Zeubi: A l'é na fija bela... bela, a l'é bela coma na stèila.
Marisin e Àngel: Su, dine, dine...
Zeubi: A l'é Stèila, la mia stèila.
Minòt (al pùblich): adess as esprim an vers: i soma bin ciapà!
(a Zeubi): Adess ch'it fas ël poeta, it veules-to pa tireme giù tut ël firmament! Ma
chi ch'a l'é toa gognin-a?
Zeubi: Ma i l'hai pen-a divlo.
Marisin e Àngel: Dijlo a chi? Su, dine, dine...
Zeubi: Ma i seve diventà tuti ciòrgn? Iv l'hai dit ch'a l'é Stèila.
Minòt (sagrinà): Stèila, Stèila chi? A l'é dël pais o a l'é forestera?
Zeubi: A l'é dël pais, a l'é dël pais. E i la conòsse tuti.
Minòt: Stèila, it l'has dit?
Zeubi: Tra l'àutr a dovrìa esse già passà belessì stamatin bonora...
Minòt (vers Marisin): Veus-to vëdde ch'a l'é la "stilista professora dle spèise a spatuss"?
(vers ë pùblich): Për lolì ch'am jë fasìa bon-e, ch'am suliava l'ego.
Zeubi: A l'avìa pontel con mama për fé dle spèise: i l'eve vist-la coma ch'a l'é bela?
Marisin: A l'ha 'n bel përsonal. E con tò pare a smija fin-a ch'a-i sia na bon-a 'ntèisa.
Zeubi: As ancamin-a bin: scotme pare, i vorìa giusta ciamé toa contenta, toa benedission.
Minòt (con na vos speransosa): Ma, ma... e chila, chila... Stèila, a lo sà?
Zeubi: Sigur: tòta Stèila Fiordacamp a veul diventé Madamin Stèila Frustacotin!
Marisin: A son-a fin-a bin: compliman.
Àngel: Dagià che 'l cafè i l'oma già apressialo, a l'é ora 'd fé 'n brìndes con ël passito!
Marisin: I coro a pijé la bota.
Minòt: Gnun-e bote! Gnun brìndes!
Àngel: Ma coma: gnun cin-cin, gnun biciolin? Con un moment parèj a l'é 'n darmage.
Un gròss darmage.
Zeubi: Ma papà?!...
Minòt: A l'é na ròba ch'as peul nen fesse: it dago nen la contenta.
Zeubi: Ma se tra nòstre famije a l'ha pa mai staje gnente da dì: dritura Marìa, soa mama, a
vnisìa a scòla con ti!
Marisin: Costa sì ch'a l'é bela: i veuj nen perd-la.
Minòt: Serietà, Marisin. I soma pa dëdnans a na telenovela: va dëdlà a fé d'àutr, che costi
a son afé 'd famija. A son còse riservà.
Àngel: Vàire riservà? I devo 'ndemne 'dcò mi?
Zeubi: Resta a deme na man , Parin.
Marisin: Ma mi, dëdlà, i l’hai mai gnente da fé.
Minòt: E chi ch’a lo dis ch’it l’has mai gnente da fé?
Marisin: Chiel monsù. Am dis sempre ch’i l’hai mai gnente da fé…
Minòt: Sigura ch’i l’hai dit parèj?
Marisin: Sigura!
Zeubi: A l’ha rason Marisin: i l’hai sentulo ‘dcò mi!
Minòt : Pa possibel…
Zeubi : E bin pì ‘d na vira.
Minòt (a Zeubi): Ti, j’ocasion për tase… mai ch’it jë ciape al vòl, neh?
Àngel: It l’has volù mandelo a scola, ti. It l’has volù ch’a studièissa, ti… E adess at
contradiss: ciapa lì!
Minòt: It ët bute ‘dcò ti?…
Marisin: Ma coma ch’a l’é ‘nteligent chiel, monsù Àngel.
Minòt: Ancor sì, ti?
Marisin: Për fòrsa, s’i l’hai gnente da fé…
Minòt: Bon ben! S’it l’has gnente da fé,… s’it l’has gnente da fé,…
Marisin: S’i l’hai gnente da fé?…
Minòt: …valo a fé da n’àutra part!
Marisin: Alora mi i vado dëdlà: s'i l'eve da bzògn ciameme. Cerea Àngel.
Àngel: Cerea, Marisin.
(Marisin a seurt ma a resta a scanucé e orijé)
Zeubi: Papà, mi i-j veuj bin a Stèila, e chila am në veul a mi, donca…
Àngel: Donca, s’as veulo bin…
Zeubi: ...mi it ciamo la contenta.
Àngel: Tut a fila : daje sa contenta e tocoma ij bicer na vira con ël passito!
Minòt: Gnente da fé: as na parla gnanca! A l’é na ròba ch’as farà mai!
Zeubi: Ma përchè?
Àngel: Ma coma ch’it la bute giù dura : a son giovo, san, as veulo bin! Ma përchè dije ‘d
nò?
Minòt: Përchè i lo dijo mi!
Zeubi: Ma as peul almeno savèjne ij motiv?
Minòt: A l’é nen na ròba ch’at riguarda. Nò e basta : fame pì nen parlé!
Zeubi: Ma coma a sarìa ch’a l’é na ròba ch’am riguarda nen: i son mi col ch’a veul
mariesse! I devo savèj.
Minòt: Përchè Stèila a fà nen për ti.
Àngel: Ma për che motiv? As peul nen dì nò e basta.
Zeubi: A l’ha rason ël parin: as peul nen mach dì nò.
Minòt: Eco... nò e basta! Ma ti, Zeubi, con costa fija it l’has combinà cheicòs?
Zeubi: Mi Stèila i l’hai gnanca tocala con un dil. Ma i-j veuj tanta ‘d cola bin.
Àngel: Gnanca 'n basin?
Zeubi: Gnanca 'n basin!
Àngel: Da nen chërde. Ai mè temp... dël '68... la rivolussion sessual...
Minòt: Lassa perde, Àngel. A l'é nen ël moment. Boneur ch'a l'é suceduje gnente.
Zeubi: Alora…
Minòt: Alora la mia rispòsta a l’é sempe cola: nò!
Àngel: I l’avrìa mai fate dur parèj : dritura ciòrgn dëdnans a l’Amor.
Zeubi: A la finitiva i l'hai nen capì tò arfud, papà. Comsìa, con o sensa toa contenta... mi,
Stèila, i la pijerai l'istess!
Àngel: Cost sì ch'a l'é parlé da òm.
Minòt: Alora mi i son bele ruvinà!
Àngel: Ma che ruvinà e ruvinà: it peule mach blaghete d'avèj un fieul coma Zeubi. Un
fieul ch'a l'é diventà grand, ch'as pija soe responsabilità, ch'a decid ëd soa vita.
Zeubi: E mi ch'i j'era gnanca 'ntajam-ne 'd tut sòn.
Minòt: A sta mira am resta gnente d'àutr che confessé...
Àngel: Confessé? E chi ch'it veules-to confessé, ti? It ses sò pare, pa 'l prevòst!
Marisin (fòra camp) Monsù Minòt Frustacotin a l'é montasse la testa!
Zeubi: Che confusion. I capisso pì gnente.
Minòt: Ma i son mi ch'i devo confessé, confessé mia colpa.
Zeubi: Ma che ch'it j'ìntres ti?
Àngel: Già, conta e peui domje mach la contenta as fieul e tocoma ij bicer.
Minòt: Mi iv contrai mach s'im dareve vòstra paròla d'onor che gnente a surtirà
d'ambelessì, ch'iv na stareve bin botonà!
Àngel: Sa, taja curt e cont-ne che mi i son bele mòrt da la sèj!
Minòt: Prima deve paròla, vòstra paròla d'onor...
Àngel: ...ëd fene paròla con gnun: it l'has mia paròla.
Minòt: Zeubi?
Zeubi: It l'has ëdcò mia paròla.
Minòt: Con gnun? Dzortut con toa mare?
Zeubi: Con chila i batrai gnanca na paròla!
Marisin (fòra camp): Lor-sì a paròle a-j ferma pì gnun!
Minòt: Bin, i deve savèj che Zeubi a peul nen mariesse con Stèila përchè, përchè Stèila a
l'é fija 'd Marìa.
Àngel: Varda mach, adess a l'é tut ciàir coma 'l sol: belessì as peul nen bèive 'l passito
përchè Marìa a l'é la mama dë Stèila!
Minòt (sempe pì genà): Nò, a l'é che se Marìa a l'é la mama dë Stèila... Zeubi... Zeubi a
l'é...
Zeubi: Mi i son?...
Minòt: Zeubi a l'é sò frel!
Àngel: Ma , se Zeubi, nò, i vorìa dì che... se Marìa a l'é la mama, Stèila la sorela... ti, ti...
Minòt: Già, mi...
Àngel: ...ti it peule nen esse lë mëssé dë Stèila!
Zeubi: Dime ch'a l'é nen vera.
Minòt: A l'é vera, a l'é vera. Darmagi s'a l'é vera!
Àngel: E it peule gnanca diventé lë mëssé 'd Zeubi!
Marisin (fòra camp) E a mi am conto che costa a sarìa na ca da bin, na ca con deuit!
Cribio!
Zeubi: Ma coma ch'it l'has podù?
Àngel (a Zeubi): Mè car Zeubi, ant la manera sòlita, a la mòda veja.
(a Minòt): Brighela d'un Minòt it l'avìe pa mai dimla, costa. Dai, conta coma ch'it
l'has fàit, coma ch'a l'é podù sucede.
Minòt: Na vira i l'avìo organisà la festa dij pèssi, e mi e Marìa ij j'ero dël comitato.
Àngel: N'àutra pì cioca? Ch'a bastèissa esse dël comitato për buté al mond ëd masnà i lo
savìa pròpi nen. Boneur che mi i l'vìa pì car andé a gieughe a set e mes.
Zeubi: Ma parin, it l'has fin-a 'l vissi dël gieugh d'asar?
Àngel (a Zeubi): Ma a smija ch'a fasa gnun dani oltra che a mia sacocià.
(a Minòt): Va avanti, conta.
Minòt: Marìa e mi i l'avìo l'ancombensa ëd pronté la cassa al tesòr...
Marisin (fòra camp): Pì che prontà la cassa a l'han trovalo bele lor ël tesòr.
Minòt: ...e i j'ero andà su e giù për tut ël pais fin-a che ch'i soma tornà ant la sede dla
pro loco.
Àngel (irònich): Cert ch'a l'é 'n pòst romàntich.
Minòt: Për gnente, mach che... ël temp a l'era bass e le nìvole a j'ero fasse scure e afrose.
Peui, a l'improvista, a l'avìa ausasse 'l vent e tacà a pieuve. La temperadura a l'era
bassasse e la pòvra Marìa a l'avìa frèid.
Àngel: E ti it j'eres, da col gran cavajer ch'it ses, smonute dë scaudela.
Minòt: Pòvra fija, a l'era frèida coma la giassa. Ma nen mach chila: ëdcò mi i batìa le
brochëtte.
Zeubi: Ma a fasìa pròpi frèid parèj?
Minòt: A l'avìa 'dcò tempestà. Parèj i soma setasse sul sofà e ambrassasse për ëscaudesse,
mach për ëscaudesse, neh!
Àngel: Giust, mach për ëscaudesse.
Minòt: Ma dal moment ch'a l'era luj, i soma dun-a scaudasse...
Àngel: Im figuro 'l calor!
Minòt: E che calor! E i l'oma gnanca ancorzuss-ne dël temp ch'a passava. Dël temp ch'a
cambiava.
Àngel: Im lo magìn-o.
Minòt: Quand ch'i l'oma vardà fòra a j'era la stèila Boera ch'a lusìa.
Àngel: A sarà-lo pa për lòn che Marìa a l'avrà ciamà Stèila soa fija?
Zeubi: Ma alora Stèila a l'é mia sorela.
Minòt: Për lòn ch'i peulo nen dete la contenta. Ma, im arcomando: nen na paròla con
chicassìa!
Àngel: A sarìa në scàndol tròp gròss!
Zeubi: Im në vado a magoné bele daspërmì: i podrai gnanca confideme con mia Stèila. I
veulo pa deje 'l badò d'un dëspiasì gròss parèj.
Minòt: I farai an manera 'd mandete prima al mar, an nòstra ca an riviera: chissà che
cambiand ambient it ët console 'n pòch: për ti a sarà pòca còsa, ma crëdme: ël
temp, ant costi cas, a l'é la meisin-a giusta.
Àngel: Andoma, Zeubi, ch'im në vado 'dcò mi.
(Àngel e Zeubi as në van lassand sol monsù Frustacotin)
Minòt: Ah, l' Amor: n'ora 'd piasì, sent ëd dolor!
(a calo le lus: fin dël prim at)