Vinèis Minòt/Un Gat e sò sonèt caudà

Un Gat e sò sonèt caudà

Voi dise che la speransa l'é 'n gran ben
ch'a gava 'l tëmme a l'umanità.
Mi gat ch'im dago n'aria da solen
monta 'l flin d'esse përzoné an ca.

L'arch dël sol j'ombre a scursa e slonga
come dròla solaria marca ore.
Sensa fià i serco l'asi dla sislonga
slongo coa beicand nojà mie dësmore.

Là dormiolo: an sogn divento leon
Re 'd la foresta (dle fior dël pogieul)
Sgnor ëd col ch'a crëd d'esse mè padron.
Rogna ch'a rusca për deme 'l giambon.

Mi tut ël di fagnan: 'm sento subieul
susto gratade, mach bon fé ron-ron.
Duverta 'l pach: già 'm bërlico barbis
sust cici, resto 'd giss:
mach dle verdure patate radiss!

Ma col rusch: Tre Re mnù vegetarian!
It rangio mi gadan:
për giass tòi sofà e tapiss persian.