| “
|
S'l'é mi ch'son d'fer o j'italian 'd potìa
l'era pa 'n dùbit maj ch'a d'vèissa andé
(com i sento purtròp ch'ven d'arivé)
a ferì ij Piemontèis pì an là dl'orija.
L'é un mè dubièt, an soma, e as deuv nen pijé
për voi pì ch'për l'Italia quanta a sia.
E peuj, d'un pòver autor a la babìa,
com a la vòsta, sfògh bzogna ben dé.
Mè sonetass, pòst ch'a va comentà
parlava an general e solament
a coj ch'han, pì che 'l cheur, l'orija dlicà.
Direu, s'a veulo vnì a'n comodament,
ch'né lor 'd potìa né 'd fer mi son maj sta':
o mi 'd fer doss, lor 'd pauta consistent.
|
”
|
