Teresio Rovere/Montagne
Montagne
[modifiché]A la memòria d’Ercole Dogliani
Ò bele e candie an vers al cel, montagne,
seure d’ pera di seugn dl’anacoreta,
canson eterne che n’etern poeta
a canta an sla dësteisa dle campagne.
Solitarie ant la neuit, pure montagne,
regn dj’àquile e di vent, ùnica meta
d’ chi ch’a veul andé d’ sora dla sospeta
vita dla bassa e d’ tute le magagne.
Coma n’inmensa catedral tajà
’nt la pera, con j’autar fait ëd giassé
e con i rag dla luna për candèile;
mi v’adòro ant le neuit ciaire d’istà,
quand che dj’òmini a tas ël bustiché,
e ansema a mi i ciaciare con le stèile.
8 d’agost dël 1930 – Aosta
Da «A Mistral» 1931