Tavo Burat/Na stòria 'd Sordèivo
Na stòria 'd Sordèivo[modifiché]
Sta stòria a l’ha contamla la Rina dij Bèe (Pivan), che a l’ha otant’agn e che nòstra famija a conòss da sessanta; da noi, ij matòcc dij Sautabachëtte, chila a l’era ciamà, va a savèj përchè, la Jaja, e ’s peul dì ch’a l’ha alvane tucc. Da cit an portavo a trovela su a Sordèivo, e chila an compagnava a pijé ’l bagn ant le lame sclinte e bin frèide dla Janca o dl’Elf; peui da fiolòt i soma tornaje an bici (e monté da Ciavasa, a l’era dura!) an passand da soa ca, ant ël canton ëd la «piassëtta». A chila, la stòria dël «Gran fumé a l’aramé» a l’avìa contajla sò Grand, ël Nino Pivan, nà ant ël 1848, ch’a l’avìa sentula da sò pare, ël Martin, ël prim dij «Bèe», stranomà parèj përché a l’era bërgé, e quand ch’a passava con sò trop travers ël pais, le masnà a-j fasìo: bèe, bèe... ël vers ëd la feja.
La stòria a l’é an koiné piemontèisa, ma i l’oma goernà ’d tornure sintàtiche locaj ch’a son ësmjane pro ’nteressante, e le batùe dla conversassion i l’oma lassaje ’nt ël parlé ’d Sordèivo. La costrussion ëd la stòria a l’é motobin «clàssica», e donca tradissional e veja: a l’é assè marché l’arferiment pontual al nùmer tre (ij sòld, ij pòver, j’òmni, le neuit al castel, le pòrte dl’àutr mond), ij diavolit ch’a son peui ij folit (plural ëd folèt) ëd la mitologìa céltica, ch’a finiss con ël ciapé ’ndrinta ’dcò San Pé e Nosgnor, ch’a peul fin-a «nen esje», visadì un padron ëd ca, an gir për ij sò afé! E fin-a la Mòrt as lassa ciapé dal mascheugn dël sach a resté përzonera ’nt un solémòrt!
Na stòria pro carateristica dle vëgge, le vijà dl’invern ant lë stabi, quand le fije d’andrinta, e ij fieuj da fòra a cantavo «Martina» e a podìa riveje quaicun maschrà da «mòrt amprovisa ch’a fà pissé ’nt la camisa»!