Tavo Burat/A pro dle lenghe regionaj con cognission

A pro dle lenghe regionaj, con cognission

‘L dialèt a serv për esse viv e lìber, për nen finì ardot a ‘d babacio mecànich, manovrà dal podèj. A veul dì dëscheuvre la bioregion, vis-a-dì nen n’organisassion burocràtica, ma na vera comunità anreisà sla tèra anté ch’i vivoma, o i l’oma sernù o i soma obligà a vive, un “mond” doa “tut as ten”: coltura uman-a, bes-ce, erbe, pere, e as “consuma” lòn ch’as peul gavesse dal pòst. […] A veul dì buté an ciàir che esse naturalment bon ëd parlé doe lenghe, a giuta a ‘mprendne d’àutre (cola dë Stat e le forëstere), fé dëscheuvre a j’anlev che la coltura a l’é nen mach cola dij cacam, “académica”, ma ch’as peul rivé fin-a a la poesìa bele dovrand ël langage dla famija, dij vej, dl’amicissia, dël travaj; a veul dì ranché l’anlev da na régola “dogmàtica” ‘d na sola gramàtica, e feje nasse n’anast lenghìstich, mostreje che tut as peul disse an vàire manere.

Sautabachëtte (al sécol Tavo Burat), da l’ospidal ëd Biela, 26 aost 2009 Publicà ansima a “ALP, Vos ëd l’arvira piemontèisa”, n. 3 (76), dzèmber 2009, p. 2.