Tòni Bodrìe/Scrive coma
Scrive coma
Scrive coma mai gnun a l’ha scrivù ‘nt sa lenga,
arfela, sclinta e neuva, nòsta lenga fiamenga,
sclinta ‘ndrinta e solenga,
fé che ‘s desert ëd mond a ven-a torna Antilia,
creassion dël di sest, bon imor, mirabilia,
dësmentié ‘l bree veje, ij magon, ij tiran,
dvisé con Dé, scoteLo, ‘nt sò Vangeli sovran
a l’é lòn ch’am orfanta, mira mirabilianta.
‘Nt ij misteri, miraco, aparission a canta
la Fantasia, fija ‘d nòst Rè dij rè, l’Infanta,
ch’an ciama, an brama: “Fieul, an-visch-te a sa mia fiama”.
Mama, tenme për man e ‘t ciamerai maman,
it l’has butame al mond e ‘m n’arcòrd pa pì nen,
‘t l’has anlëvame d’agn, im n’arcòrd mach lì lì,
‘t l’has mostrame ‘l Vangeli, col lìber pì che uman,
con tant ëd col antren
ch’im na dësmentìj pì,
ch’i vòl an cel con ti.
Tòni Bodrìe, Scrive coma…, an Dal prim uch a l’aluch. Poesìe piemontèise, presentassion ëd GianRens P. Clivio, postfassion ëd Giovanni Tesio, Turin, Ca dë Studi Piemontèis, 2000, p. 9.