Për ëscaudésse

Për ëscaudésse ‘l man is je bufavo
coma a sfreidé la bòba,
për ëscaudésse ij pe, mej che ij calié,
i batìo le brochëtte e i-j arbatìo,
për ëscaudésse ‘l còrp ansema a l’ànima
i contavo e cantavo ‘l bel dl’istà:
sfeuja, sfeuja, sfojor, sfeuja, sfojòira,
le feuje ‘d mélia, ij feuj ëd margarita
(Amélia o Margarita?
Cola ch’a l’é ch’am vorerà pì bin?);
për ëscaudé-ne l’ànima, tan mama
che granda an fasìo luse
la lus dël Sol ëd j’ànime e dij còrp
ch’a ven da l’òstia (piassa San Silvest:
ël miraco)
e da toe lenghe ‘d rai, Colomba Bianca,
o da le lòsne dl’àngel tuta lansa,
San Michel dla balansa:
“in infernum detrude”, ‘l di ‘d soa festa
a dëscadnava d’ant ël Purgadeuri
mila milanta e un-a ànima onesta,
an diséndje: “Oh,sss,ten,seuri”
e a le lvava al sol Sol, col dl’ostenseuri.
Për ëscaudésse… e a l’era càuda e bàuda
toa làuda, ò vita gàuda, tuta an fàuda
a ti, Piamont.