Silvio Viberti/Madòna masnà
Madòna masnà
[modifiché]Na casëtta ’n sir brich
a dòmina rivàss e valàde,
coltiv e boscàje.
Na statuëtta ’d na Madòna náira,
dai lineamant d’ina masnà,
con, ën bràss, un pcit Bambingisù
scur ën fàcia,
a ricev dij torista distràt,
fandje ’n soris un pòch sagrinà.
Ënsora a r’artàr,
un dipint sansa gnun-e pretáise.
An sr’ëmprevedìbil ësfond
un màr d’in bleu ’ncora pì bleu che o cel.
Un miràco? Na gràssia?
Tut o podrìa smijé fìnt.
E ’nvece im ciàpa n’emossion ëncreusa.
Ant cola pcita borgà,
vassavaj vari
ch’i son afidàsse a ra náira
Madòna masnà
për avaj protession e confòrt!
Un preve ansian
o s’anviàra tërmorand a dì a Mëssa.
Na figura d’atri tamp lontan,
e a m’arcòrda ij me vej e mia màma.
Ër soe paròle,
sampie e ’ncreuse,
im dan ra pàs.
R’heu trovà
fìnalmant,
ra sarainità.
Concors ëd Loasseu «La me tèra e la sò gent» 2009
MADÒNA MASNÀ - Na casòta su un brich / a dòmina rivass e valade, / coltiv a boschin-e. / Na statuëtta ’d na Madonin-a nèira, / con le fatësse ’d na masnà, / con, an brass, un cit Gesù Bambin / scur an facia / a arsèiv ij torista distràt, / an fasendje un soris un pò sagrinà. / Dzora dl’autar, / na pitura sensa pretèisa. / An slë sfond imprevedìbil / un mar ancor pì bleu dël cel. / Un miràcol? Na grassia? / Tut a podrìa smijé fint. / E ’nvece am ciapa n’emossion creusa. / An cola pcita borgà, / va a savèj quant / a son afidasse a la nèira / Madòna masnà / për avèj protession e confòrt! / Un prèive vej / a s’anandia a dì la mëssa. / Na figura d’àutri temp lògn, / a am arcòrda ij mè vej e mia mama. / Soe paròle, / sempie e përfonde, / am dan la pas. / I l’hai trovà / finalment, / la serenità.