Sergio Notario/La rava e la fava

La rava e la fava

Gnanca da dilo che tute coste arserche për capì andoa ch’a fussa finì Barba Sergin, a l’han rendume bin complicà le feste dla fin ëd l’ann. Miraco a l’é fin-a stàit un bin për mi, parèj i son nen lassame ciapé tròp da tute le boricade che cost mond a l’anvers an propon.

Pen-a passà la festa dij Rè i l’hai torna rompuje ij sacocin a Carlin, ël cìvich polissiòt. Chiel, nopà ’d mi, a l’ha passà da bin le feste a sò pais, argalandse a fé ’d multe a le viture e ai mërcandin nen an régola. Cola che ’d pì a l’ha rendulo content a l’é stàita cola fàita a la fomna dël Sìndich: a l’ha cucala con lë sviciofonin tacà a l’orija mentre ch’a guidava la vitura e sensa la singia ’d sicurëssa.

Bon ben, lassoma perde coste drolarìe e tornoma a nòstre arserche.

Barba Sergin a sarà già an camin ch’a torna da la Mérica, ma le fnestre ’d ca soa a son sèmper tute sarà. Segn che gnanca magna a l’é tornà a ca soa. Ma andoa ch’a sarà andàita a finì? Sèmper setà al taulin d’un cafè, mi e Carlin is vardoma ’nt le bale dj’euj mentre che doe cicolate càude a dvento prima tëbbie e peui frèide. I arpassoma j’ùltime paròle dl’ùltim ëscrit ëd Barba: an disìa d’andé an campagna, e fin-a sì tut a l’é ciàir. A l’é apress ch’a ancamin-o ij sagrin. Col «për ëvnì quasi contëssa» an lassa bele nech e piat.

Quasi contëssa... a podrìa vorèj dì tut o gnente... e peui sùbit apress «l’ha sernù dla cassin-a la blëssa». A Carlin a-i ven nen gnun-a ispirassion ëd le soe dont a l’é dventà famos. Sta vira i son mi a trové un cavion quand ch’i diso: «A sarà pa che la contëssa a serva mach për fé rima con blëssa?». A l’é rivaje na rajà ’d lus. Fin-a Carlin am dis, e a l’é pa da chiel: «It l’has rason, somà!».

Quand che ’l fer a l’é càud a venta seguité a batlo: «Donca la ciav a peul esse la cassin-a dla blëssa!». «Eh già» a fà Carlin sercand d’arcuperé su ’d mi con l’anventiva capissòira «e la cassin-a dla blëssa a sarìa miraco un ëd coj pòst andoa che le fomne a van a fesse dé na rangià a la carosserìa... neh farinel!».

«A l’é vera! Ël rest an lo conferma: se nen lë liam o la caussin-a almanch tanta scajòla». Carlin a veul deme l’ùltima dimostrassion ëd sò esse doe righe pì an su ’d coltura e comprendònio: «An paròle sempie, toa magna a l’é andàita a fé un “tagliando” ant na “beauty farm”».

I riesso nen a tenme e i lo sbirbanto arbëccand-lo: «Se ambelessì a-i fussa Barba Sergin a l’avrìa già fate an sënner con soe paròle... ma it lo sas nen ch’a son ani ch’a pòrta anans na soa santa crosà contra le paròle forëstere e inglèise an particolar?» e peui tant për fé bon pèis « e s’it veule savèj a-i é... e sòn i lo sai përchè i l’hai trovane la reclam ant la cassiëtta dla pòsta... a-i é un ëd coj pòst-lì a Costiòle d’Ast e it sas andoa precisament?».

Carlin a l’é giumai arlassasse e a considera finìa la facenda: «I son franch... i lo sai nen... ma gnanca am dëstorba le buele ’l nen savèjlo...». E mi it lo diso l’istess... as treuva an contrà Contessa di Castiglione... e lì a l’é già tut un programa... ëd contësse da contesse...».

Carlin am dis pì gnente, a s’aussa e a va a paghé le cicolate. Pròpi an col mentre am son-a e a tërmola an sacòcia lë sviciofonin. I rëspondo e i vëddo ch’as trata ’d Barba Sergin. A l’é an camin ch’am fà na telefonà con la possibilità ’d vardesse mentre ch’is parloma. Varda mach sto farinel! A basta ch’a fasa na gira an Mérica e già a dventa un mago dle neuve tecnologìe! Barba am sorid da sota ai sò barbison giumai pì bianch che gris e am dis:

«Ciao panada! I son bele rivà a Turin e i l’avrìa dabzògn che të vnèisse a cuciareme ansema a mie tërdes valis... ël rioplan a l’é an camin ch’a cala vers Caseli e i chërdo ch’it l’abie giusta ’l temp ëd rivé... it sas ch’i son nen da sol, ma la fija ch’am compagna a l’ha sò moros ch’a ven a spetela e donca mi i son bele che solèt...» sensa gnanca deme ’l temp ëd tranfié a-j gionta «e fame nen speté tròp da già che ëdcò mia fomna a dovrìa rivé a ca a minute... ma chila a pija na vitura ëd piassa... ciao neh, i të speto!».

Carlin a l’é rivà da paghé le consumassion e a ved mia bifa pitòst sbafumà: «Còs ch’a l’é rivate? It l’has l’espression ëd l’artajor ch’a son andaje a mal j’ancioe ’nt ël botal...». I l’hai manch la fòrsa ’d ringrassielo për la cicolata càuda, i riesso mach pì a farfojeje: «A l’é rivà... ël merican a l’é an camin ch’a torna a ca... e mi i deuvo andé a arcuperelo a Caseli... it vëdde lòn ch’a serv esse n’anvod ch’as sagrin-a për sò Barba?». Carlin a serca ’d feme coragi: «It vëdras ch’a l’ha portate ’d sigur un bel sovnir da Machu Picchu!».

Mi i lo vardo motobin ëd travers e i-j rëspondo pì brusch che l’asil: «Òh già... un bel sovnir... almanch a l’avèissa portame un bel tòch d’Atacamite për mia colession ëd pere... ma am sà tant che da col pòst ch’it dije dël Perù, am porterà mach la sconda part dël nòm...». Carlin as buta a rije. Mi i lo saluto: «Ciao Carlin, mersì për tò agiut... a veul dì ch’i faroma mecia dël cadò ’d Barba Sergin... stame bin e... a la pròssima arserca!».

Un quasi anvod ëd Sergio Notario (Soa Ecelensa Ratòira: Giari Tre Nos, alias Barba Sergin)