Sergio Gondolo/Sensa na rason

Artorn

---

Sensa na rason

Quàiche cita nìvola a maciava ’l bleu dël cel,
la lus dël sol a intrava pì nen bela dësgenà .
A l’era na matinà còtia sensa gnente ’d bel,
l’ufissi ëd mè prim cap a l’era veuid e desolà.

I passava lì dapé e j’euj andrinta i l’hai campà,
la cadrega a l’era veuida dòp trant’ani ’d servissi.
I l’han campalo fòra coma ’n mìser rotam malorà,
sensa na paròla, condanà da ’n sol giudissi.

Andelebij arcòrd…, a l’avìa në svard sever,
un cheur gròss e dlicà, j’euj svicc e baricolà.
A l’avìa un portament grev, un soris sincer,
quand che at fissava at fasìa sté ’n pò genà.

A l’era grand, màire, con doi barbisin soagnà,
a l’era e a l’é, na përsona da nen dësmentié.
D’anlora tanta eva sota mè pont a l’é passà,
ma ’l temp a bautìa sensa savèj còs pensé.

Còs at na fà se ’n colega stà a ca magonà,
nùmer sensa ’n nòm, fatighe sensa na rason.
Ël silensi grev ëd mila bataje, a ciama verità,
na carëssa, e un càuss a coste tribulassion.