Sergio Gondolo/Paròle a la lun-a

Da Wikisource.

Artorn


Paròle a la lun-a[modifiché]

Ora, i voria pensé 't vëdde ‘nco na vòta,
setà là ‘n fond ëd la cort mia cara Nòna.
Sota ‘l pogieul ëd la ca veja, da pé a la pòrta,
ferma a cuse, a lese e a preghè la Madona.

L’arcòrdo là ës la cadrega, con j’uciaj sël nas,
pronta për un soris, un sospir o na brontolada.
Peui i la vëddo pì, ël temp tapinand aumenta ‘l pass,
e la lun-a dij sognador pòrta na bisa frèida.

Lun-a da brava, arcòrdme dj’orasion dël matin,
pian, pian con Nòna, a venta nën dëstorbela.
Lesta lun-a ora date da fé , pòrtme là davzin,
ël vent a pòrta via le fior, là da pé a soa stèila.

Fòrsa, ven da sì lun-a, che mond am pòrtes,
sagrin, pior, magon o soris , passion e onor.
Coj veij ritrat ësbiadì dal temp, son lì,j’istess,
fiss al passè ‘d tuti di , ferm e sensa timor.

Ma se lun-a , ven a parleme di pì bej color,
an fond a la cort a-i é ’dcò ‘n pòch ëd mia stòria.
Vola adasi Nona, ij pensé son cant d’amor,
la vos dël passà ancheuj it rend memòria.

Oigres 2011