Sergio Gondolo/Col matòt
Col matòt
[modifiché]Un soris përdù ’ndrinta a na canson,
a smortava la chietëssa a col matòt
mnà për forsa a recuperé le lession;
pòvra ortografìa... un ver teremòt!
Pien ëd na strasordinaria fantasìa
a sercava ëd salvesse dai cichèt;
pijà da un débol fërvor pòch i capìa,
colpévol ëd parlé sèmpe ’l dialèt.
Për le masnà fràgij l’indiferensa,
a nass coma armadura për paré
l’incërtessa da la scarsa passiensa,
angossa pèisa da dovèj soporté.
Vàire vòte na pianta scheletrìa
a torna fiorì a la prima con blëssa.
Ël parlé nostral a l’é pa miseria,
la lenga dij nòst vej a resta n’arsorsa.
La nostalgìa a tambussa a la memòria,
ora, j’arcòrd a scapo sensa glòria.
E col matòt pëssià da l’ortografìa?
Beh! A l’é sì ch’a scriv costa poesìa.