La piuvzin-a ’d mars

Cò’ an dis a mars la piuvzin-a
mentre a ven giù sclinta e fin-a
dzora le tìvole veje,
sle rame sëcche giù ’nt l’òrt,
sël persi, ’l pruss, e sël fì,
archincà ’d but ch’a smijo d’òr?
An dis: l’invern l’é finì!
An dis: l’invern l’é passà!
Dré ‘d cole nìvole tope,
dré ’d cole nìvole grise
che ‘n cel së s-ciasso, doman,
a-i surtirà n’àutra Prima,
parà d’arbut, con le gale,
con ël sol ciàir e le viole,
e d’àutre fior, bati d’ale,
con crij ëd ni, vòl ëd róndole
e le fior bianche dle màndole.
Cò’ an dis a mars la piuvzin-a
mentre a ven giù sclinta e fin-a
dzora le tìvole veje,
sle rame sëcche giù ‘nt l’òrt,
sël persi, ’l pruss, e sël fì,
archincà ’d but ch’a smijo d’òr?
Canta tut sòn la piuvzin-a:
ij cheur la scoto, content.
An dis tut sòn la piuvzin-a
che a bat a mars sclinta e fin-a
dzora le tìvole veje,
sle rame sëcche giù ’nt l’òrt.