Sergio Donna/L'èira

Artorn

---

L'èira

An ëscotand la conta dj’arcòrd d’infansia ëd na mia ansian-a amisa.

M’arcòrdo che d’istà quand j’era cita
’ndasìa al pais, a ca ’d mia granda Rita:
un cit ciabòt, pròpi ant ël cheur dla Granda,
co’ ’j pra e j’autin dzor le colin-e a randa.

Giugavo 'nt l’èira an mes le pole e ij gaj:
sij mur jë siass, e dontrè rës-ce d’aj,
la ciossa co' 'j pipì, e ij pito e j’anie,
e nòna ch’as tirava sù le manie:

- im la ricòrdo bin, fissa an memòria -
faussèt an man, da l’àutra la sicòria
për j’òche bianche, ch’a rivavo ’d corsa;

përfum ëd pan, le miche tnùe 'nt la borsa,
j’euv ant ël gioch, e ’l bòsch sota la tòpia,
e na cadrega… “Spòstla nen ch’a sòpia!”

SD 13 Giugn 2018