Salvatore Viviani/Ël mëssalin ëd nòna

Artorn

Ël mëssalin ëd nòna

Ant la stansa ’d Nòna – tre scalin ëd pera –
ch’a dà ’n cusin-a a monto, pròpe a randa,
a j’é n’armari ampërfumà ’d lavanda
con ël fardel complét... coma ch’a l’era.

Drinta ’n tirol, pì grev, tut ëd nosera,
j’é l’ardità lassà da Mare Granda
con ël Mëssal ëd Nòna, lì da banda,
guernà coma n’arlichia ’nt la giojera.

Ant le pàgine, dël mëssalin ëd Nòna,
mese sfrangià che ’l temp a l’ha ’ngiaunì,
i l’hai trovà na fior: Euj ëd Madòna,

color dël cel ’d n’asur già ’n pò svanì.
Pendù a j’é ’l ritrat ’d sa brava dòna
ch’am guarda... j’euj ëd n’asur coma col-lì.

A smija ch’am parla... còsa a vorrà dì?

Da «Musicalbrandé» nùmer 79 ëd lë stèmber 1978