Sànder Motin/ Monòlogh a la Lun-a

Monòlogh a la Lun-a

Ti Lun-a?!
Què ‘t vardi? Què ‘t giùdichi?
mi balord?
Deh! mes euj baricc! che fin-a jë steilji at tëgno a distansa.
Të sc-eri nein? fin-a ij montagni, là, at parlo darera.
Varda che ‘l cer ch’at fè a l’é mech col dël Sol ch’at arbati ..
mi bon a nein?
Pròva ‘n pò a calà da là dzora.
a l’é lein për ti, là d’an sl’àut.
Mi ch’i tribul për toa glòria. Testa bassa e schëgna cina.
At blaghi neh? Ëd na boreinfia. Ma què t’ancrëddi, s’a fussa nein për mi at calërìi ant un nein.
Tribunal da speindi pòch.
I tavan?
Ma seintla la regin-a.
S’a fussa nein për si pe ch’am tëgno tacà për tera ..
Vah, ampinissti ‘d sagna e ‘d blaga, vagna l’onor d’ës mond e lassmi stà, mi por òm, ansema ij mè peinsé stravis