Rino Serra/Senté

Senté

Col bel senté lagiù
Vers la campagna
S’andrinta an mes ai camp
Ëd gran madur.
Quand che a la matin
Rosà a soagna
Ij bej verd pra dantorn
Ai ragg dël sol,
Gnente a-i é ‘d pì bel
Che sta campagna
Pronta a donete tut
Sò grand amor.
Ël vej senté che cit
Mi përcorìo
Strenzend an man un tòch
Ëd pan e bur,
Anvers ël camp ëd gran
Andova as cujìo
J’ultimi spì lassà
Al ragg dël sol;
A son passaine
D’ani da col di
Ma ìl mè vej senté
L’é sempe lì.
Ancor j’é ‘n tòch ëd la
Veja bussonà
Ch’a l’era divisor
Fra camp e stra,
Quand ën vers sèira al
Ragg dël sol si fòrt
Mi am portava randa
Ëd coj busson,
Savend che dòp un pòch
Lì pian pianòt
Sarìo portassie tui
Coj dël mësson;
L’avrìo slargà arlongh
A la bissonà
Na quàich tovaja e peui...
Che bon mangé
Lì a l’ombra dij busson
Fianch al senté.
A son passàine d’agn
Da col bel dì,
Ma ògni vòlta che
Vard la campagna
Lest ël mè euj scapa
E sempe lì,
Vers col senté ch’as perd
Là a l’ambrunì!