Rino Serra/Le fior dël mal/156
VIII. Archeuita
[modifiché]Esse savi, oh mè dolor, date na calmà.
It reclamavi la sèira; l'é sì; a cala:
Un ambient ëscur anvërtoja la sità,
A quaidun a pòrta pas, a àutri afann a argala.
Mentre 'd tuti ij mortaj l'in-mens ëstrop vil,
Sota 'l foèt dël piasì, che bòja dzuman,
A va a cheuje ij rimòrs ant la festa servil,
Mè dolor, ven sì, ven sì a deme la man,
Leugn da lor: it vëdde cinesse le mòrte anà,
An sij pogieuj dël cel, an veste antiquà;
E ven-e sù dal fond ëd j'eve 'l ringret rijent;
Ël sol moribond sot un arch andurmisse
E com un longh linseul ch'a ven da Orient,
Sent, mia cara, la dossa neuit ancaminesse.