Rino Serra/Le fior dël mal/151
III. Madrigal arnos
[modifiché]I
Cos am n'ampòrta ch'it sìe savi?
Esse bela e esse arnosa! Ël pior
A aumenta l'anciarm ëd tò visagi
E coma 'l fium al paesagi;
L'orissi a arviva le fior.
Mi 't veuj bin cand la gòj a va via
E a scapa da toa front bin bassà;
Cand tò cheur ant l'oror chiel as nìa;
Cand su tò present pian as dësvìa
La nivola afrosa dël passà.
Mi 't veuj bin, cand tò euj versèissa
Un eva càuda coma 'l sangh;
Cand, malgré mia man at cunèissa,
Toa angossa, tròp pèisa a martlèissa,
Coma 'n rangòt d'agonissant.
Mi i aspiro, anciarm divin!
Tuti ij sangiut ëd tò bel sen
Mot-bin delissios e përfond inn
E tò cheur a s'anluminà bin
Dle perle ch'a verso ij tò euj seren!
II
I sai 'd tò cheur, ch'a debòrda
Ëd coj vej amor dësreisà,
A fiamegia 'ncor coma fòrgia,
Sota tò sen ch'a arcòrda
Un pò 'd col orgheuj dij danà;
Ma fintant che, mia cara ij tò seugn
L'avran pa 'd l'infern ij revèrber
E che 'nt n'angossa ch'a va bin leugn
Dë spa e 'd velen, saran tòi seugn
Ossessionà da povre e da fer,
A tui sensa paura 's durbirà,
Nen dëscurvend dël maleur ël sust
E agitand cand l'ora a vnirà,
Ti 't l'avras pa sentì la s-ciassà
Dël pa resistibil dësgust,
Ti 't pudras pa, s-ciava argin-a
Ch'it veule bin fasend-me sbarué
Ant l'oror ëd la neuit malsan-a
Dime, l'ànima 'd crij pien-a:
"Mi i son a ti istessa, oh mè Re!"