Rino Serra/Le fior dël mal/145
XX. A na dòna 'd Malabar
[modifiché]Ij tòi pé a son fin coma toe man, l'anca
L'é larga da fé anvìa a la pì bela bianca;
A l'artista pensieros tò còrp l'é doss e car;
Ij tòi grand euj dë vlù a son pì nèir che toa carn.
Ant ij pais càud, bleu, doa la fate nasse tò Dé,
Tò compit l'é...la fuma dël padron anvisché
D'ampinì bote d'eva frësca e përfumà,
Ëd fé core leugn dal let zanzare 'mpestà
E, pen-a che la matin ij plajo a fà canté
Al basar, ananas e banane andé a caté.
Tut ël di, doa it veule, it men-e ij tòi pé patanù
E sot vos it cante motiv pa conussù;
E cand con sò mantel ross la sèira s'arneuva
Ti 't pòse dosman tò còrp su na steuja,
Doa ij tò seugn flutant son pien ëd colibrì
E sempe coma ti, a son grassios e fiorì.
Përchè giojosa masnà it veus beiché la Fransa
Pais tròp popolà ch'a taja la soferensa
E fidand toa vita ai brass fòrt dij marinar,
Fé dij grand salut d'adieu a tòi tamarindi car?
Ti, a metà d'orgàndis leger it j'ere vestìa,
Frissonand là-bass, da fiòca e tempesta 'nvestìa,
Coma 't rimpianserìe tòi piasì doss e franch
Se, ël corsèt brutal ampërsonèissa ij tò fianch,
Se cheuje toa sin-a 'nt la pàuta 't duvèisse
E 'l përfum dël tò anciarm dròlo 't vendèisse,
L'euj pensos, an nòstre spòrche nebie seguitand,
Ij fantasma spatarà dj'erbo 'd còch ch'a van mancand!