Rino Serra/Le fior dël mal/131
CXXXI. A chi l'é tròp contenta
[modifiché]V
Toa testa, tò gest, toa aria
A son bej com un bel paisagi;
Ël rij a gieuga dzor tò visagi
Mé 'n vent frèsch sot na vòlta ciàira.
Ël passant nèch ch'a sfiora tò pass
A l'é 'mbajà da toa salute
Ch'a sàuta fòr coma na luce
Da toe spale e dai tòi brass.
Ij bej vajant e sgargiant color
Dont ti 't sëmni la toaleta
A sbogio 'nt l'ànim dij poeta
L'imagi d'un bel balet ëd fior.
Ste ròbe dròle 'l simbol a son
Ëd tò spirit mot-ben bariolà
E peui fòl an mia grand folairà
T'òdio tant quant it veuj bin dabon!
Minca tant ant un bel giardin
Doa im tiravo daré n'atonìa,
Coma na schèrgna, i sentìa
Ël sol s-ciancheme 'l sen da bin;
Sia 'l prim temp che la vërsura
Mè cheur a l'han tant mortificà,
Ch'i l'hai 'n su na fior castià
La malagrassia 'd la natura.
A se i podèissa na neuit,
Cand l'ora dël piasì a son-a
Vers ij tesòr ëd toa përson-a
Mé 'n laché rampié con bel deuit,
Për crasé toa carn giojosa,
Për maché tò sen përdonà
E fé an tò fianch ambajà
Na ferìa longa e creusa
E vërtiginosa dosseur!
A travers a sti làver novej,
Pì splendrìent e sens'àutr pì bej,
Anfilé mè velen, o mia seur!