Rino Serra/Le fior dël mal/128
CXXVIII. Poesìe condanà gavà da "Lë fior dël mal"
[modifiché]II
LESBO
Mare dij gieugh latin e dle greche godurie,
Lesbo, doa ij basin languid ëdcò giojos,
Càud com ij soj, frèsch coma le angurie,
A fan ornament a la neuit e ai di glorios;
Mare dij gieugh latin e dle greche godurie,
Lesbo, doa ij basin a son coma cascade
E as campo sensa por ant j'abim sensa fond
E a coro, sangiutand, rijand a s-cianconade,
Tempestos e segret, furmiolant e përfond;
Lesbo, doa ij basin a son coma cascade!
Lesbo, doa le Gindre l'un-a a l'àutra a s'atiro,
Doa mai un sospir sensa arson a peul resté
E istess a Pato le stèile a t'amiro
E Vénere, Saffo l'ha dirit d'anvidié!
Lesbo, doa le Gindre l'un-a a l'àutra a s'atiro,
Lesbo, tèra 'd càude e languide nuità,
Doa a jë specc a s'armiro, steril piasì!
Le fije da j'euj creus e 'd sò còrp an-namorà,
Ij frut mur ëd soa verginità a san cudì;
Lesbo, tèra 'd càude e languide nuità,
Lassa dël vej Platon ancrosié l'euj sever;
Ti 't ricave tò përdon da l'ecess dij basin,
Amabil, nòbil tèra, argin-a dël doss imper
E d'arfinatësse ch'a l'han pa mai gnun-e fin.
Lassa dël vej Platon ancrosié l'euj sever.
Tò përdon dal martirio etern it pije,
Sensa sosta ai cheur ambissios imponù,
Ch'a atira leugn da noi 'l radios tò rije
Ai bòrd d'àutri cej vagament antravëddù!
Tò përdon dal martirio etern it pije!
Chi dij Dei oh Lesbo, a esse tò giùdes s'ancalerà
E condané toa front ëspalia 'nt ël travaj,
Se sò pèis d'òr ël diluvi l'ha pa peisà
Ëd le lerme che an mar l'han versà ij tòi riaj?
Chi dij Dei oh Lesbo, a esse tò giùdes a s'ancalerà?
Còs veulo da noi le legi dël giust e dl'ingiust?
Vèrgin dai cheur sublim, dl'arsipelagh onor,
Vòstra religion 'mé n'àutra l'é augusta, l'ha sust,
Ëd l'infern e dël cel as na rijerà l'amor!
Còs veulo da noi le legi dël giust e dl'ingiust?
Përchè Lesbo fra tui 'n sla tèra a l'ha sërcame
Për canté 'l segret ëd soe vèrgin an fior,
Già da cit al mister dle rijà a l'han ëmname,
Dle gran rijade sfrenà mës-cià a sombr pior!
Përchè Lesbo fra tui an sla tèra a l'ha sërcame?
E da 'ntlora mi i vij dë dzora a Leucate
Mé na sentinela da l'euj avuss e sicur
Ch'a spia neuit e di nav, brigantin e fregate,
Dont le forme leugn a frisson-o 'nt l'asur;
E da 'ntlora mi i vij dë dzora a Leucate
Për savej se 'l mar brav e indulgent a l'é
E fra ij sangiut che la ròcia a l'ha ambibì
Na sèira a 'rporterà vers Lesbo, ch'a sà përdoné
Ël cadaver amà 'd Saffo, ch'a l'era partì
Për savej se 'l mar brav e indulgent a l'é!
Ëd la mas-cia Saffo, moros e poeta dlicà
Pì bela che Vénere për ij sòi sombr spalior!
-L'euj asur l'é vinciù da l'euj nèir tachëttà
E dal sercc si tënëbros segnà dai dolor
Ëd la mas-cia Saffo, moros e poeta dlicà!
-Pì bela 'd Vénere che 'n sël mond a comanda
E a versa ij tesòr ëd soa serenità
E ij ragg ëd soa bionda gioventù a manda
An sël vej océan da soa fija 'ncantà!
Pì bela 'd Vénere che 'n sël mond a comanda!
-Ëd Saffo mòrta 'nt ël di 'd soa bëstëmmia,
Cand, insultand ël rit e 'l cult anventà,
Chila a l'ha fàit ëd sò bel còrp la vëndëmmia
D'un-a bestia, dont l'orgheuj l'ha castià l'empietà
Ëd cola ch'a l'é mòrta 'nt ël di 'd soa bëstëmmia!
E a l'é da col temp-là che Lesbo as lamenta
E, malgré l'onor che l'univers l'ha renduje,
A s'ancioca minca neuit dël crij dla tormenta
Che vers ël cel a possa soe rive speuje!
A l'é da col temp-là che Lesbo as lamenta!